Imágenes de páginas
PDF
EPUB

with for assistance and co-operation; what points to press and what opinions to nourish and work upon, and the like; all set down promiscuously as they occurred. Among the rest I find the following: "Discoursing scornfully of the philosophy of the Grecians, with some better respect to the Ægyptians, Persians, Caldees, and the utmost antiquity, and the mysteries of the poets;" and again, a little further on, " Taking a greater confidence and authority in discourses of this nature, tanquam sui certus et de alto despiciens."

:

Now putting these two memoranda together, we see the germ of an idea which might easily and naturally lead to the composition, as an experiment, of the second chapter of the Temporis Partus Masculus. Finding that the simple proposition of his views was not winning converts, he had a mind to try what effect might be produced by putting them forward in a tone of confidence and superiority, and so threw his argument into the form in which we have it here. The idea was not absurd for it is not less true in speculative than in practical matters that the short way to obtain authority among men is to assume it boldly; and the text "If a man come in his own name him ye will receive," though applied by Bacon to the Aristotelian philosophy as contrasted with his own, has in fact been verified not less remarkably in himself. This first experiment however he seems to have regarded as a failure; for he soon after recast the argument in another form, leaving out all that was scornful and offensive towards others, and retaining only that tone of lofty confidence in the worth of his own speculations which grew naturally out of his profound conviction of their truth.

I have thought this conjecture of mine worth recording, because if this be the true history of the composition it gives it a new and peculiar interest, and should be taken along with us as we read. It has however another interest besides, as containing many opinions which Bacon has not expressed elsewhere; and though the manner of announcing them is affected, the opinions are no doubt his own, whatever be the value of them.

The notes to this work are all Mr. Ellis's.

J. S.

TEMPORIS PARTUS MASCULUS

SIVE

INSTAURATIO MAGNA IMPERII HUMANI IN

UNIVERSUM.

AD Deum Patrem, Deum Verbum, Deum Spiritum, preces fundimus humillimas et ardentissimas, ut humani generis ærumnarum memores et peregrinationis istius vitæ nostræ in qua dies malos et paucos terimus, nova adhuc refrigeria e fontibus bonitatis suæ ad miserias nostras leniendas aperiant; atque illud insuper, ne humana divinis officiant, neve ex reseratione viarum Sensus et accensione majore luminis Naturalis aliquid incredulitatis et noctis animis nostris erga divina mysteria oboriatur; sed potius ut ab Intellectu a phantasiis et vanitate puro et repurgato, et divinis oraculis nihilominus subdito et prorsus dedititio, Fidei dentur quæ Fidei sunt.

TEMPORIS PARTUS MASCULUS,

SIVE DE INTERPRETATIONE NATURE LIB. 3.1

1. Perpolitio et applicatio mentis.

2. Lumen Naturæ; seu formula Interpretationis.
3. Natura Illuminata; sive veritas rerum.

CAPUT PRIMUM.

Tradendi modus legitimus.

REPERIO (fili) complures in rerum scientia quam sibi videntur adepti vel proferenda vel rursus occultanda, neutiquam e fide sua ac officio se gerere. Eodem damno, licet culpa fortasse minore, peccant et illi, qui probe quidem morati sed minus. prudentes sunt, nec artem ac præcepta tenent quo quæque modo sint proponenda. Neque tamen de hac tradentium scientias sive malignitate sive inscitia querela est instituenda. Sane si rerum pondera docendi imperitia fregissent, non immerito quis indignetur; rerum vero ineptiis docendi importunitatem vel jure deberi existimandum est. Ego autem longe ab his diversus te impertiturus, non ingenii commenta, nec verborum umbras, nec religionem admistam, nec observationes quasdam populares, vel experimenta quædam nobilia in theoriæ fabulas concinnata; sed revera naturam cum fetibus suis tibi addicturus et mancipaturus; num videor dignum argumentum præ manibus habere, quod tractandi vel ambitione vel inscitia vel vitio quovis polluam? Ita sim (fili) itaque humani in universum imperii angustias nunquam satis deploratas ad datos fines proferam (quod mihi ex humanis solum in votis est), ut tibi optima fide, atque ex altissima mentis meæ providentia, et exploratissimo rerum et animorum statu, hæc traditurus sim3 modo omnium

1 i. e. libri tres. — J. S.

2 te ought to be tibi, Bacon perhaps thought that impertio, being here used as a verb of teaching, might govern an accusative of the person. But there seems to be no authority for this construction. I suspect to to be merely a miscopy for et. — J. S.] So in the original; a mistake probably for sum. — - J. S.

[ocr errors]

maxime legitimo. Quis tandem (inquies) est modus ille legitimus? Quin tu mitte artes et ambages, rem exhibe nudam nobis, ut judicio nostro uti possimus. Atque utinam (fili suavissime) eo loco sint res vestræ, ut hoc fieri posset. An tu censes, cum omnes omnium mentium aditus ac meatus obscurissimis idolis, iisque alte hærentibus et inustis, obsessi et obstructi sint, veris rerum et nativis radiis sinceras et politas areas adesse? Nova est ineunda ratio, qua mentibus obductissimis illabi possimus. Ut enim phreneticorum deliramenta arte et ingenio subvertuntur, vi et contentione efferantur, omnino ita in hac universali insania mos gerendus est. Quid? leviores illæ conditiones, quæ ad legitimum scientiæ tradendæ modum pertinent, an tibi tam expeditæ et faciles videntur? ut modus innocens sit, di est, nulli prorsus errori ansam et occasionem præbeat? ut vim quandam insitam et innatam habeat tum ad fidem conciliandam, tum ad pellendas injurias temporis, adeo ut scientia ita tradita veluti planta vivax et vegeta quotidie serpat et adolescat? ut idoneum et legitimum sibi lectorem seponat, et quasi adoptet? Atque hæc omnia præstiterim necne, ad tempus futurum provoco.

CAPUT SECUNDUM.

PLANE autem non dissimulo (fili) mihi quopiam submovendos esse philosophastros istos poëtis ipsis fabulosiores, stupratores animorum, rerum falsarios, et multo etiam magis horum satellites et parasitos, professoriam illam et meritoriam turbam. Quis carmen præit, ut hos oblivioni devoveam? quod enim veritati silentium, si isti brutis suis et inarticulatis rationibus obstrepant? Verum tutius forsitan fuerit nominatim eos damnare, ne, cum tanta authoritate vigeant, non nominati excepti videantur; neve quis putet cum inter ipsos tam gravia et internecina exerceantur odia et tanta dimicatione certetur, me ad has larvarum et umbrarum pugnas alteri parti velut subsidio missum. Itaque citetur Aristoteles, pessimus sophiste, inutili subtilitate attonitus, verborum vile ludibrium.2 Ausus etiam, tum cum forte

"

1 [hoc in original.] The meaning of the phrase is, "Who will repeat before me the form of words whereby I may devote these persons to oblivion? hoc being manifestly a wrong reading for hos. Compare Liv. viii. 9. Agedum pontifex publicus populi R. præi verba quibus me pro legionibus devoveam.

* Compare what Bacon has himself said in the Redargutio Philosophiarum: “ItaVOL. III. M M

mens humana ad veritatem aliquam casu quopiam tanquam secunda tempestate delata acquiesceret, injicere durissimas animis compedes, artemque quandam insaniæ componere, nosque verbis addicere. Quin et ex istius sinu educti nobis sunt ac enutriti vaferrimi illi nugatores, qui cum a perambulatione mundana ac omni rerum ac historiæ luce se avertissent, ex hujus maxime præceptorum et positionum ductili admodum materia, et ingenii inquieta agitatione, numerosissimas scholarum quisquilias nobis exhibuere. Iste autem horum Dictator tanto illis accusatior, quod etiam in historia apertis versatus, subterraneæ alicujus specus opacissima idola retulit; atque super ipsam quidem historiam rerum particularium quasdam veluti operas aranearum extruxit, quas causas videri vult, cum sint nullius prorsus roboris vel pretii. Quales etiam nostra ætate multa cum satagentia fabricavit Hieronymus Cardanus, uterque rebus ac sibi discors. Ne vero (fili) cum hanc contra Aristotelem sententiam fero, me cum rebelle ejus quodam neoterico Petro Ramo conspirasse augurere. Nullum mihi commercium cum hoc ignorantiæ latibulo', perniciosissima literarum tinea, compendiorum patre, qui cum methodi suæ et compendii vinclis res torqueat et premat, res quidem, si qua fuit, elabitur protinus et exilit; ipse vero aridas et desertissimas nugas stringit. Atque Aquinas quidem cum Scoto et sociis etiam in non rebus rerum varietatem effinxit, hic vero etiam in rebus non rerum solitudinem æquavit. Atque hoc hominis cum sit, humanos tamen usus in ore habet impudens, ut mihi etiam pro sophistis prævaricari videatur. Verum hos missos faciamus. Citetur jam et Plato, cavillator urbanus, tumidus poëta, theologus mente captus. Tu certe dum rumores nescio quos philosophicos limares et simul committeres, ac scientiam dissimulando simulares, animosque vagis inductionibus tentares et exsolveres, vel literatorum vel civilium virorum conviviis sermones, vel etiam sermonibus quotidianis gratiam et amorem subministrare potuisti. Verum cum veritatem humanæ mentis incolam veluti indigenam nec aliunde commigrantem mentireris, animosque nostros, ad histoque hos duos viros, Platonem et Aristotelem, si quis inter maxima mortalium ingenia non numerat, aut minus perspicit aut minus æquus est.' "There never breathed," says Selden in speaking of Aristotle," that person to whom mankind was more beholden." (Table Talk, § Truth): a statement which is certainly much nearer the truth than that of the text.

From Ramus however Bacon derived some part of his philosophical terminology; particularly his use of the word axioma as equivalent to enuntiatum. It is to be ob. served that he has mentioned Ramus's system, at least a portion of it, with commnendation both in Valerius Terminus and in the De Augmentis.

« AnteriorContinuar »