Tibi optat

Venit feraces Itali foli ad glebas,
Visum superbâ cognitas urbes fama
Virosque doctæque indolem juventutis,

idem hic fausta multa Salsille,
Habitumque fesso corpori penitùs fanum;
Cui nunc profunda bilis infeftat renes,
Præcordiisque fixa damnofum fpirat.
Nec id pepercit impia quòd tu Romano
Tam cultus ore Lesbium condis melos.
O dulce divům munus, O falus Hebes
Germana! Tuque Phæbe morborum terror
Pythone cæso, five tu magis Pæan
Libenter audis, hiç tuus facerdos est.
Querceta Fauni, vosque rore vinoso
Colles benigni, mitis Evandri fedes,
Siquid falubre vallibus frondet vestris,
Leyamen ægro ferte certatim vati.
Sic ille charis redditus rurfum Musis
Vicina dulci prata mulçebit cantu.
Ipse inter atros emirabitur lucos
Numa, ubi bcatum degit otium æternum,
Suam reclivis semper Ægeriam spectans.
Tumidusque & ipse Tibris hinc delinitus

Ff2

Spei

Spei favebit annux colonorum:
Nec in fepulchris ibit obfessum reges
Nimiùm sinistro laxus irruens loro:
Sed fræna melius temperabit undarum,
Adusque curvi falfa

regna Portumni.

Mansus. Joannes Baptista Mansus Marchio Villenfis, vir in

genii laude, tum literarum ftudio, nec non do bet lica virtute apud Italos clarus in primis eft. Ad quemi Torquati Tasi dialogus extat de Amicitia scriptus; erat enim Tafsi amicissimus; ab

quo etiam inter Campaniæ principes celebratur, in illo poemate cui titulus Gerusalemme conquistrata, li

ز

bro 20.

Fra cavalier magnanimi, è cortesi
Risplende il Manso
Is authorem Neapoli commorantem fummâ benevo-

lentia prosecutus eft, multaque ei detulit humani-
tatis officia. Ad hunc itaque hofpes ille antequam
ab ea urbe discederet, ut ne ingratum fe oftenderet,
hoc carmen mijít.
Æc quoque Manse tuæ meditantur carmina

. laudi
Pierides, tibi Manfe choro notiffime Phoebiz.

Quan

Qandoquidem ille alium haud æquo est dignatus hoPoft galli cineres, & Mecænatis Hetrusci.

[nore, Tu quoque fi noftræ tantum valet aura Camænæ, Victrices hederas inter, laurosque fedebis. Te pridem magno felix concordia Tallo Junxit, & æternis inscripsit nomina chartis. Mox tibi dulciloquum non infcia Musa Marinum Tradidit, ille tuum dici fe gaudet alumnuni, Dum canic Affyrios divům prolixus amores; Mollis & Ausonias stupefecit carmine nymphas. Ille itidem moriens tibi foli debita yates Ona tibi foli, supremaque yota reliquit, Nec manes pietas tua chara fefellit amici, Vidimus arridentem operoso ex ære poetam. Necfatis hoc visum est in utrumque, & necpia ceffang Officia in tumulo, cupis integros rapere Orco, Quà potes, atque avidas Parcarum eludere leges: Amborum genus, & varia sub forte peractam Describis vitam, moresque, & dona Minervæ; Æmulus illius Mycalen qui natus ad altam Rettulit Æolii yitam facundus Homeri. in Ergo ego te Cliùs & magni nomine Phoebi Manse pater, jubeo longum salvere per æyumi

Missus

Ff3

Missus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe.
Nec tu longinquam bonus aspernabare musam,
Quæ nuper gelidâ vix enutrita fub Arito
Imprudens Italas ausa est volitare per urbes.
Nos etiam in nostro modulantes flumine cygnos
Credimus obscuras no&is fenfiffe per umbras,
Quà Thamesis late puris argenteus urnis :
Oceani glaucos perfundit gurgite crines.
Quin & in has quondam pervenit Tityrus oras.
Sed neque nos genus incultum, nec inutile Phoebo,
Quà plaga fepteno mundi fulcata Trione
Brumalem patirur longâ sub nocte Boöten.
Nos etiam colimus Phæbum, nos munera Phæbo
Flaventes fpicas, & lutea mala canistris,
Halantemque crocum (perhibet nisi vana vetuftas)
Misimus, & lectas Druidum de gente choreas.

.
(Gens Druides antiqua facris operata deorum
Heroum laudes imitandaque gefta canebant)
Hinc quoties fefto cingunt altaria cantu
Delo in herbosa Graix de more puellæ
Carminibus lætis memorant Corinëida Loxo,
Fatidicamque Upin, cum flavicomâ Hecaërge
Nuda Caledonio variatas pectora fuco.

Fortu.

Fortunate fenox, ergo quacunque per orbem
Torquati decus, & nomen celebrabitur ingens,
Claraque perpetui fuccrescet fama Marini,

1
Tu quoque in ora frequens venies plausumq;virorum,
Et parili carpes iter immortale volatu.
Dicetur tum sponte tuos habitasse penates
Cynthius, & famulas venisse ad limina Musas:
At non fponte domum tamen idem, & regis adivit
Rura Pheretiadæ cælo fugitivus Apollo;
Ille licet magnum Alciden fusceperat hospes;
Tantùm ubi clamosos placuit vitare bubulcos,
Nobile mansueti ceffit Chironis in antrum,
Irriguos inter saltus frondofaque tecta
Peneium prope rivum: ibi fæpe sub ilice nigra
Ad citharæ ftrepitum blandâ prece victus amici
Exilii duros lenibat voce labores.
Tum neque ripa fuo, barathro nec fixa fub imo,
Saxa stetere loco, nutat Trachinia rupes,
Nec sentit folitas, immania pondera, filvas,
Emotæque suis properant de collibus orni,
Mulcenturque novo maculofi carmine lynces.
Diis dilecte fenex, te Jupiter æquus oportet
Nascentem, & miti lustrarit lumine Phæbus,

Atlan

Ff 4