Venit feraces Itali foli ad glebas,
Vifum fuperbâ cognitas urbes famâ
Virofque doctaque indolem juventutis,

Tibi optat

idem hic faufta multa Salfille,

Habitumque feffo corpori penitùs fanum;
Cui nunc profunda bilis infestat renes,
Præcordiifque fixa damnofum fpirat.
Nec id pepercit impia quòd tu Romano
Tam cultus ore Lesbium condis melos.
O dulce divům munus, O falus Hebes
Germana! Tuque Phoebe morborum terror
Pythone cæfo, five tu magis Paan

Libenter audis, hic tuus facerdos eft.

Querceta Fauni, vofque rore vinoso

Colles benigni, mitis Evandri fedes,
Siquid falubre vallibus frondet veftris,
Levamen ægro ferte certatim vati.
Sic ille charis redditus rurfum Mufis

Vicina dulci prata mulcebit cantu.
Ipfe inter atros emirabitur lucos

Numa, ubi beatum degit otium æternum,
Suam reclivis femper Ægeriam fpectans.
Tumidufque & ipfe Tibris hinc delinitus
Ff2

Spei

Spei favebit annuæ colonorum:
Nec in fepulchris ibit obfeffum reges
Nimiùm finiftro laxus irruens loro:
Sed fræna melius temperabit undarum,
Adufque curvi falfa regna Portumni.

Joannes Baptifta Manfus Marchio Villenfis, vir ingenii laude, tum literarum ftudio, nec non & betlica virtute apud Italos clarus in primis eft. Ad quent Torquati Taffi dialogus extat de Amicitia fcriptus; erat enim Taffi amiciffimus; ab quo etiam inter Campania principes celebratur, in illo poemate cui titulus Gerufalemme conquiftrata, libro 2c.

Fra cavalier magnanimi, è cortefi
Rifplende il Manfo

Is authorem Neapoli commorantem fummâ benevolentia profecutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc itaque hofpes ille antequam ab ea urbe difcederet, ut ne ingratum fe oftenderet, hoc carmen mifit.

HR

Æe quoque Manfe tuæ meditantur carmina .laudi

Pierides, tibi Manfe choro notiffime Phobi,

Quan

Qandoquidem ille alium haud æquo eft dignatus ho-
Poft galli cineres, & Mecenatis Hetrufci. [nore,
Tu quoque fi noftræ tantum valet aura Camœnæ,
Victrices hederas inter, laurofque fedebis.
Te pridem magno felix concordia Tasso
Junxit, & æternis infcripfit nomina chartis.
Mox tibi dulciloquum non infcia Mufa Marinum
Tradidit, ille tuum dici fe gaudet alumnum,
Dum canit Affyrios divûm prolixus amores;
Mollis & Aufonias ftupefecit carmine nymphas
Ille itidem moriens tibi foli debita vates
Offa tibi foli, fupremaque yota reliquit,
Nec manes pietas tua chara fefellit amici,
Vidimus arridentem operofo ex ære poetam.
Nec fatis hoc vifum eft in utrumque, & nec pia ceffant
Officia in tumulo, cupis integros rapere Orco,
Quà potes, atque avidas Parcarum eludere leges:
Amborum genus, & varia fub forte peractam
Defcribis vitam, morefque, & dona Minerva,
Æmulus illius Mycalen qui natus ad altam
Rettulit Æolii vitam facundus Homeri.
Ergo ego te Cliûs & magni nomine Phobi
Manfe pater, jubeo longum falvere per æyumb

Miffus Hyperboreo juvenis peregrinus ab axe.
Nec tu longinquam bonus afpernabare mufam,
Quæ nuper gelidâ vix enutrita fub Arcto
Imprudens Italas aufa eft volitare per urbes.
Nos etiam in nostro modulantes flumine cygnos
Credimus obfcuras noctis fenfiffe per umbras,
Quà Thamefis late puris argenteus urnis
Oceani glaucos perfundit gurgite crines.

Quin & in has quondam pervenit Tityrus oras.
Sed neque nos genus incultum, nec inutile Phobo,
Quà plaga fepteno mundi fulcata Trione

Brumalem patitur longâ fub nocte Boöten.
Nos etiam colimus Phoebum, nos munera Phoebo
Flaventes fpicas, & lutea mala caniftris,

Halantemque crocum (perhibet nifi vana vetuftas)
Mifimus, & lectas Druidum de
gente choreas.
(Gens Druides antiqua facris operata deorum
Heroum laudes imitandaque gesta canebant)

Hinc quoties fefto cingunt altaria cantu
Delo in herbosâ Graia de more puellæ

Carminibus lætis memorant Corinëida Loxo,
Fatidicamque Upin, cum flavicomâ Hecaërge
Nuda Caledonio variatas pectora fuco.

Fortu

Fortunate fenex, ergo quacunque per orbem
Torquati decus, & nomen celebrabitur ingens,
Claraque perpetui fuccrefcet fama Marini,
Tu quoque in ora frequens venies plaufumq;virorum,
Et parili carpes iter immortale volatu.

Dicetur tum fponte tuos habitâffe penates
Cynthius, & famulas venisse ad limina Mufas:
At non fponte domum tamen idem, & regis adivit
Rura Pheretiada coelo fugitivus Apollo;
Ille licet magnum Aleiden fufceperat hofpes;
Tantùm ubi clamofos placuit vitare bubulcos,
Nobile manfueti ceffit Chironis in antrum,
Irriguos inter faltus frondofaque tecta

Peneium prope rivum: ibi fæpe fub ilice nigrå
Ad citharæ ftrepitum blandâ prece victus amici
Exilii duros lenibat voce labores.

Tum neque ripa fuo, barathro nec fixa fub imo,"
Saxa ftetere loco, nutat Trachinia rupes,
Nec fentit folitas, immania pondera, filvas,
Emotæque fuis properant de collibus orni,
Mulcenturque novo maculofi carmine lynces.
Diis dilecte fenex, te Jupiter æquus oportet
Nafcentem, & miti luftrarit lumine Phoebus,