πορφυρῶν ῥήγνυσι δι' αμπελώνων πάρ τε κρανῶν ἀργυρόεντι φέγγει εὐστομεῖ σύμφωνα καταῤῥέουσι νάμασιν ὄρνις.

ἡδὺ βασσάων ῥόδον· ἡδὺ κώρας
νασιώτιδος ῥόδον ἐν παρειᾷ
τοῦ τε παγαίου μέλεος γλυκίον
τὸ στόμα τήνας.

καλὸς ἀστὴρ, ὃς κατ ̓ ἀτέρμον ̓ αὐγὰν ποντίας λεύσσει πλακός· άλλα πουλι καλλίον φέγγος τὸ νεανικῶν ἀστράπτον ἀπ ̓ ὄσσων.

πᾷ ποτ' ἐστὲ, δαίμονες; οὐκέθ ̓ ὑμᾶς παρθένων χοροστασίαι σέβοντι

οὐκέθ ̓ ἃς Πάφου κατὰ μυρσινῶνας Κύπρις ἀθύρει.

ἀφθίτων τεχνᾶν πάτερ, ἐκλέλοιπας γὰν τεὰν, Αφαιστέ πελώριον σῶν ἀκμόνων εὕδει μένος· οὐκέτ ̓ ἐκ γᾶς σμερδαλέον πῦρ

In vain-in vain: strike other chords;

Fill high the cup with Samian wine! Leave battles to the Turkish hordes,

And shed the blood of Scio's vine: Hark! rising to the ignoble callHow answers each bold bacchanal!

You have the Pyrrhic dance as yet,
Where is the Pyrrhic phalanx gone?

Of two such lessons, why forget

The nobler and the manlier one? You have the letters Cadmus gaveThink ye

he meant them for a slave?

Fill high the bowl with Samian wine!

We will not think of themes like these!

It made Anacreon's song divine:

He served—but served Polycrates—

A tyrant: but our masters then

Were still, at least, our countrymen.

ἀσπέτοις ἐρευγόμενον θυέλλαις καππέδου κυλίνδεται. Ἤριπες τὺ,

γηγενὲς πύλωμα Ρόδου. Θεῷ μάλ' εἴκελον ἔστας

ὑψίπουν βῆμ', ὑψικάρανον εἶδος, κυμάτων τηλέσκοπον· αἱ δ ̓ ἔνερθεν ἀμβλεποῖσαι νᾶες ὑπερφυά τεχνάματ ̓ ἐθάμβουν.

Τηίων τίς μοι μελέων προφάταν κιρνάτω κρατῆρα Σάμου· σὺ δ ̓ οὖρον Μοισ ̓ ἵει πλασίστιον ἠνίδ ̓ ὡς ἔλαμψε δι' αἴθραν

μαρμαροῦν Πάρου σέλας ὦ φαεννᾶν Κυκλάδων ἄνασσα, μάκαιρα Δῆλος, χαῖρε, χαῖρ ̓· αἰέν σ ̓ ἐφίλασε Φοῖβος, Αρτεμις αιέν.

σὺ γὰρ ἐν νάπα γόνυ κάμψε Λατώ, δυστόκων τ' ἄμπνευσε πόνων πέριξ μιν

χεῦσε δάφνα φύλλα, κατηρεφής θ' ϋ

περθ ̓ ἀναφῦσα

The tyrant of the Chersonese

Was freedom's best and bravest friend;

That tyrant was Miltiades !

Oh! that the present hour would lend

Another despot of the kind!

Such chains as his were sure to bind.

Fill high the bowl with Samian wine!
On Suli's rock, and Parga's shore,

Exists the remnant of a line

Such as the Doric mothers bore;

And there, perhaps, some seed is sown
The Heracleidan blood might own.

Trust not for freedom to the FranksThey have a king who buys and sells ; In native swords, and native ranks,

The only hope of courage dwells;

But Turkish force, and Latin fraud,

Would break your shield, however broad.

ὠλένας φοίνιξ, μαλακὸν σκίαμα, τεῖνεν· εἰς φάος δὲ φανέντ' ἐραννὸν τέκνα προσγέλαξεν, ἀμαχάνῳ τ' ὀρέγματι χειρῶν

θέλγε ματρώον κέαρ. Α, τίς ἀγὼ τυμπάνων ἐπλῆξέ μ'; ἰδοῦ, πέδονδε Ναξίου κατ' ώρεος εὐμαρεί σκιρτήματι πίπτει

κισσοχαῖτ ̓ ἄναξ, Βρόμιος· καὶ εὐοῖ Μαινάδες τὸν εὔιον ἀμβοῶσιν, εὐίοις βοάμασιν ἀντιπλὴξ βακχεύεται ἀκτά.

ῥίπτε νῦν κώμου νόμον, Ορφέως δὲ ἔνθεον στάθεσσιν ἔγειρε φωνάν. Θρᾳκίων ἀνδῦσά μ' ἀπ' ωρέων πέπτετ ̓ ὀμίχλα,

καί τις αὐδᾷ σεμνόν· ἑκὰς, βέβαλοι ̇ δεῦρ ̓ ὃς εὐδαίμων, πραπίδεσσιν ἁγναῖς δρέψαι ἀῤῥήτων τελετἂν ἄωτον

ὀλβοδοτειρᾶν.