But for a daughter's love, the same sad gloom the senses would the mind entomb. Absque te foret atque amore fido, ITALIA ANTIQUA. [The greater part of this Ode is taken from one which obtained the Gold Medal at Cambridge.] Lugere terram quid facit Italam? Non bruma devastavit agros, Aut nebulâ malus urget æther : Non flos in horto, non rosa virginis Rident et æstates serena Et placidum sine nube coelum : Et sole puro et fluctibus aureis Fontesque non absunt loquaces Nec tremuli lacuum susurri : At meesta terram sors premit Italam ; Vatumque cessavere plectra, Et liquidæ siluere voces : Meeret virorum quod periit genus ; Fas ducit amplecti catenam, et Otia præposuisse laudi, Illic ubi olim Brutus, et impigri Sudabat exercens aratro Jugera, fecit et alta virtus Parvo potentem Fabricium. Opudor! Hic Reguli vox non sibi providi Flexit senatores, petentis Clarius exilium triumpho : Hæc illa tellus, quæ tulit ultimas Laurusque victoresque currus Cum ducibus Numidumque regum Duxit tropæis ad Capitolium. Somnus perennis; fortiumque Nullus honor superest favillæ. Sed pristinorum lux mihi suaviter Urbesque desertumque campum et Templa suis spoliata Divis: Lustrare flavâ quas Tiberis lavat Qua surgit, aut obliquus errat Mincius. O sacer amnis, annon Unquam trementes inter arundines Auditur: haud ripam relinquat Musa tuam : calet et calebit Semper Camoenæ spiritus igneæ, Per saxa, per valles, suâque Prata volat celebrata chordâ. |