But for a daughter's love, the same sad gloom Absque te foret atque amore fido, Exerces, vice functa nunc loquentis, Ergo illi taciturnitas, tenebræ Solvuntur: sonus est in aure surdâ; ITALIA ANTIQUA. [The greater part of this Ode is taken from one which obtained the Gold Medal at Cambridge.] Lugere terram quid facit Italam? Non bruma devastavit agros, Aut nebulâ malus urget æther : Non flos in horto, non rosa virginis Et placidum sine nube cœlum : Et sole puro et fluctibus aureis Fontesque non absunt loquaces Nec tremuli lacuum susurri: At mesta terram sors premit Italam; Vatumque cessavere plectra, Mæret virorum quod periit genus ; Fas ducit amplecti catenam, et Illic ubi olim Brutus, et impigri Sudabat exercens aratro Jugera, fecit et alta virtus Parvo potentem Fabricium. O pudor! Hæc illa tellus, quæ tulit ultimas Somnus perennis; fortiumque Nullus honor superest favillæ. Sed pristinorum lux mihi suaviter Urbesque desertumque campum et Lustrare flavâ quas Tiberis lavat Qua surgit, aut obliquus errat Unquam trementes inter arundines Semper Camœnæ spiritus igneæ, |