Imágenes de páginas
PDF
EPUB

Nec Pompeianas Tarpëia Musa columnas
Jactet, et Ausoniis plena theatra stolis.
Gloria Virginibus debetur prima Britannis,
Extera sat tibi sit fœmina posse sequi.
Túque urbs Dardaniis Londinum structa colonis
Turrigerum latè conspicienda caput,
Tu nimium felix intra tua moenia claudis

Quicquid formosi pendulus orbis habet.
Non tibi tot cœlo scintillant astra sereno
Endymioneæ turba ministra deæ,

Quot tibi conspicuæ formáque auróque puellæ
Per medias radiant turba videnda vias.
Creditur huc geminis venisse invecta columbis
Alma pharetrigero milite cincta Venus,
Huic Cnidon, et riguas Simoentis flumine valles,
Huic Paphon, et roseam posthabitura Cypron.
Ast ego, dum pueri sinit indulgentia cæci,
Moenia quàm subitò linquere fausta paro;
Et vitare procul malefidæ infamia Circes
Atria, divini Molyos usus ope.

Stat quoque juncosas Cami remeare paludes,
Atque iterum raucæ murmur adire Scholæ.
Interea fidi parvum cape munus amici,
Paucaque in alternos verba coacta modos.

ELEG. II.-ANNO ETATIS 17.

In obitum Præconis Academici Cantabrigiensis

TE, qui conspicuus baculo fulgente solebas
Palladium toties ore ciere gregem,
Ultima præconum præconem te quoque sæva
Mors rapit, officio nec favet ipsa suo.
Candidiora licèt fuerint tibi tempora plumis
Sub quibus accipimus delituisse Jovem,
O dignus tamen Hæmonio juvenescere succo,
Dignus in Esonios vivere posse dies,
Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis
Arte Coronides, sæpe rogante deâ.
Tu si jussus eras acies accire togatas,
Et celer à Phœbo nuntius ire tuo,
Talis in Iliacâ stabat Cyllenius aulâ

The person here commemorated is Richard Ridding, one of the University-Beadles, and Master of Arts of St. John's college, Cambridge. He signed a testamentary codicil, Sep. 23, 1626, proved the eighth day of November following. From Register Testam. Cantabr. Warton.

Alipes, æthereâ missus ab arce Patris. Talis et Eurybates ante ora furentis Achillei Rettulit Atridæ jussa severa ducis. Magna sepulchrorum regina, satelles Averni Sæva nimis Musis, Palladi sæva nimis, Quin illos rapias qui pondus inutile terræ, Turba quidem est telis ista petenda tuis. Vestibus hunc igitur pullis Academia luge, Et madeant lachrymis nigra feretra tuis. Fundat et ipsa modos querebunda Elegëia tristes, Personet et totis nænia mosta Scholis.

ELEG. III.-ANNO ETATIS 17.

In obitum Præsulis Wintoniensis.*

MOESTUS eram, et tacitus nullo comitante sedebam, Hærebántque animo tristia plura meo,

Protinus en subiit funesta cladis imago

Fecit in Angliaco quam Libitina solo; [turres,
Dum procerum ingressa est splendentes marmore
Dira sepulchrali Mors metuenda face;
Pulsavitque auro gravidos et jaspide muros,
Nec metuit satrapum sternere falce greges.
Tunc memini clarique ducis, fratisque verendi
Intempestivis ossa cremata rogis:

E memini Heroum quos vidit ad æthera raptos,
Flevit et amissos Belgia tota duces.
At te præcipuè luxi dignissime Præsul,
Wintoniæque olim gloria magna tuæ ;
Delicui fletu, et tristi sic ore querebar,

"Mors fera Tartareo diva secunda Jovi,
Nonne satis quòd sylva tuas persentiat iras,
Et quod in herbosos jus tibi detur agros,
Quòdque afflata tuo marcescant lilia tabo,

Et crocus, et pulchræ Cypridi sacra rosa,
Nec sinis, ut semper fluvio contermina quercus
Miretur lapsus prætereuntis aquæ ?

Et tibi succumbit liquido quæ plurima cœlo
Evehitur pennis quamlibet augur avis,

Et

quæ mille nigris errant animalia sylvis,

Et quot alunt mutum Proteos antra pecus.

Invida, tanta tibi cùm sit concessa potestas;

Lancelot Andrews, Bishop of Winchester, had been origi nally Master of Pembroke Hall in Cambridge; but long before Milton's time. He died at Winchester-House in Southwark. Warton.

Sept. 21, 1626.

Quid juvat humanâ tingere cæde manus?
Nobiléque in pectus certas acuisse sagittas,
Semideámque animam sede fugásse suâ?"
Talia dum lacrymans alto sub pectore volvo,
Roscidus occiduis Hesperus exit aquis,
Et Tartessiaco submerserat æquore currum
Phoebus, ab Eoo littore mensus iter.

Nec mora, membra cavo posui refovenda cubili,
Condiderant oculos nóxque sopórque meos:
Cùm mihi visus eram lato spatiarier agro,
Heu nequit ingenium visa referre meum.
Illic puniceâ radiabant omnia luce,

Ut matutina cùm juga sole rubent.
Ac veluti cùm pandit opes Thaumantia proles,
Vestitu nituit multicolore solum.

Non dea tam variis ornavit floribus hortos
Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi.
Flumina vernantes lambunt argentea campos,
Ditior Hesperio flavet arena Tago.

Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni,
Aura sub innumeris humida nata rosis,

Talis in extremis terræ Gangetidis oris
Luciferi regis fingitur esse domus.
Ipse racemiferis dum densas vitibus umbras
Et pellucentes miror ubique locos,
Ecce mihi subitò Præsul Wintonius astat,
Sidereum nitido fulsit in ore jubar;
Vestis ad auratos defluxit candida talos,
Infula divinum cinxerat alba caput.
Dúmque senex tali incedit venerandus amictu,
Intremuit læto florea terra sono.

Agmina gemmatis plaudunt cœlestia pennis,
Pura triumphali personat æthra tubâ.

"

Quisque novum amplexu comitem cantúque saluta
Hósque aliquis placido misit ab ore sonos;
"Nate veni, et patrii felix cape gaudia regni
Semper abhinc duro, nate, labore vaca.
Dixit, et aligeræ tetigerunt nablia turmæ,
At mihi cum tenebris aurea pulsa quies
Flebam turbatos Cephaleiâ pellice somnos,
Talia contingant somnia sæpe mihi.

ELEG. IV.-ANNO ÆTATIS 18.

Ad THOMAM JUNIUM præceptorem suum, apud mercatores Anglicos Hamburgæ agentes, Pastoris munere fungentem.*

CURRE per immensum subitò mea litera pontum,
I, pete Teutonicus læve per æquor agros;
Segnes rumpe moras, et nil, precor, obstet eunti,
Et festinantis nil remoretur iter.

Ipse ego Sicanio frænantem carcere ventos
Eolon, et virides sollicitabo Deos,
Cæruleámque suis comitatam Dorida Nymphis,
Ut tibi dent placidam per sua regna viam.
At tu, si poteris, celeres tibi sume jugales,
Vecta quibus Colchis fugit ab ore viri;
Aut queis Triptolemus Scythicas devenit in oras
Gratus Eleusinâ missus ab urbe puer.
Atque ubi Germanas flavere videbis arenas
Ditis ad Hamburgæ moenia flecte gradum,
Dicitur occiso quæ ducere nomen ab Hamâ,
Cimbrica quem fertur clava dedisse neci.
Vivit ibi antiquæ clarus pietatis honore

Præsul Christicolas pascere doctus oves;
Ille quidem est animæ plusquam pars altera nostræ,
Dimidio vitæ vivere cogor ego.

Hei mihi quot pelagi, quot montes interjecti
Me faciunt aliâ parte carere mei!

Charior ille mihi quàm tu, doctissime Graiûm
Cliniadi, pronepos qui Telamonis erat ;
Quamque Stagyrites generoso magnus alumno,
Quem peperit Libyco Chaonis alma Jovi.
Qualis Amyntorides, qualis Philyrëius heros
Myrmidonum regi, talis et ille mihi.
Primus ego Aonios illo præeunte recessus
Lustrabam, et bifidi sacra vireta jugi,
Pieriósque hausi latices, Clióque favente,
Castalio sparsi læta ter ora mero.
Flammeus at signum ter viderat arietis Æthon,
Induxitque auro lanea terga novo,
Bisque novo terram sparsisti Chlori senilem
Gramine, bisque tuas abstulit Auster opes;
Necdum ejus licuit mihi lumina pascere vultu,
Aut linguæ dulces aure bibisse sonos.

* Thomas Young, pastor of the church of English merchants at Hamburgh, was Milton's private preceptor, before he was sent to Saint Paul's school.

Vade igitur, cursúque Eurum præverte sonorum,
Quàm sit opus monitis res docet, ipsa vides.
Invenies dulci cum conjuge fortè sedentem,
Mulcentem gremio pignora chara suo,
Forsitan aut veterum prælarga volumina patrum
Versantem, aut veri Biblia sacra Dei,
Cœlestive animas saturantem rore tenellas,
Grande salutiferæ religionis opus.

Utque solet, multam sit dicere cura salutem, Dicere quam decuit, si modo adesset, herum. Hæc quoque, paulùm oculos in humum defixa mo Verba verecundo sis memor loqui :

[destos

Hæc tibi, si teneris vacat inter prælia Musis,
Mittit ab Angliaco littore fida manus.
Accipe sinceram, quamvis sit sera, salutem;
Fiat et hoc ipso gratior illa tibi.

Sera quidem, sed vera fuit, quam casta recepit
Icaris à lento Penelopeia viro.

Ast ego quid volui manifestum tollere crimen,
Ipse quod ex omnia parte levare nequit ?
Arguitur tardus meritò, noxámque fatetur,
Et pudet officium deseruisse suum.

Tu modò da veniam fasso, veniámque roganti,
Crimina diminui, quæ patuere, solent.
Non ferus in pavidos rictus diducit hiantes
Vulnifico pronos nec rapit ungue leo.
Sæpe sarissiferi crudelia pectora Thracis
Supplicis ad mostas delicuere preces.
Extensæque manus avertunt fulminis ictus,
Placat et iratos hostia parva Deos.
Jámque diu scripsisse tibi fuit impetus illi,
Neve moras ultra ducere passus Amor.

Nam vaga Fama refert, heu nuntia vera malorum !
In tibi finitimis bella tumere locis,

Teque tuámque urbem truculento milite cingi,
Et jam Saxonicos arma parâsse duces.
Te circum latè campos populatur Enyo,

Et sata carne virum jam cruor arva rigat;
Germanisque suum concessit Thracia Martem,
Illuc Odrysios Mars pater egit equos;
Perpetuóque comans jam deflorescit oliva,
Fugit et ærisonam Diva perosa tubam,
Fugit Io terris, et jam non ultima virgo
Creditur ad superas justa volâsse domos.
Te tamen interea belli circumsonat horror,
Vivis et ignoto solus inópsque solo;
Et, tibi quam patrii non exhibuere penates,

« AnteriorContinuar »