Ipfe volens Phœbus fe difpertire duobus, 75 Tu tamen ut fimules teneras odiffe Camœnas, Non odiffe reor, neque enim, pater, ire jubebas Quà via lata patet, quà pronior area lucri, Certaque condendi fulget spes aurea nummi: 70 Nec rapis ad leges, malè cuftoditaque gentis Jura, nec infulfis damnas clamoribus aures. Sed magis excultam cupiens ditescere mentem, Me procul urbano ftrepitu, feceffibus altis Abductum Aoniæ jucunda per otia ripæ Phœbæo lateri comitem finis ire beatum. Officium chari taceo commune parentis, Me pofcunt majora, tuo pater optime fumptu Cùm mihi Romuleæ patuit facundia linguæ, Et Latii veneres, et quæ Jovis ora decebant Grandia magniloquis elata vocabula Graiis, Addere fuafifti quos jactat Gallia flores, Et quam degeneri novus Italus ore loquelam Fundit, barbaricos teftatus voce tumultus, Quæque Palæftinus loquitur mysteria vates. Denique quicquid habet cœlum, subjectaque cœlo Terra parens, terræque et cœlo interfluus aer, Quicquid et unda tegit, pontique agitabile marmor, Per te noffe licet, per te, fi nosse libebit. Dimotàque venit spectanda fcientia nube, Nudaque confpicuos inclinat ad ofcula vultus, 80 85 90 Ni fugiffe velim, ni fit libâffe moleftum. 95 100 I nunc, confer opes quifquis malefanus avitas Auftriaci gazas, Perüanaque regna præoptas. Quæ potuit majora pater tribuiffe, vel ipse Jupiter, excepto, donâffet ut omnia, cœlo? Non potiora dedit, quamvis et tuta fuiffent, Publica qui juveni commisit lumina nato Atque Hyperionios currus, et fræna diei, Et circum undantem radiatâ luce tiaram. Ergo ego jam doctæ pars quamlibet ima catervæ Victrices hederas inter, laurofque fedebo, Jamque nec obfcurus populo mifcebor inerti, Vitabuntque oculos veftigia noftra profanos. Este procul vigiles curæ, procul efte querelæ, 105 Invidiæque acies transverso tortilis hirquo, Sæva nec anguiferos extende calumnia rictus; In me triste nihil fœdissima turba potestis, Nec veftri fum juris ego; fecuraque tutus Pectora, vipereo gradiar fublimis ab ictu. 1 At tibi, chare pater, poftquam non æqua merenti Poffe referre datur, nec dona rependere factis, Sit memorâffe fatis, repetitaque munera grato Percenfere animo, fidæque reponere menti. Et vos, O noftri, juvenilia carmina, lufus, 115 Si modo perpetuos fperare audebitis annos, Et domini fupereffe rogo, lucemque tueri, Nec fpiffo rapient oblivia nigra fub Orco, Forfitan has laudes, decantatumque parentis Nomen, ad exemplum, fero fervabitis ævo. 120 Ad Salfillum Poetam Romanum ægrotantem. SCAZONTE S. Mufa greffum quæ volens trahis claudum, 5 10 15 20 Py Pythone cæfo, five tu magis Pæan Levamen ægro ferte certatim vati. Sic ille charis redditus rurfùm Mufis Numa, ubi beatum degit otium æternum, Nec in fepulchris ibit obfeffum reges 25 30 35 Sed fræna melius temperabit undarum, 40 MAN Joannes Baptifta Manfus Marchio Villenfis, vir ingenii laude, tum litterarum fludio, nec non et bellica virtute apud Italos clarus in primis efl. Ad quem Torquati Taffi dialogus extat de Amicitia fcriptus; erat enim Taffi amiciffimus; ab quo etiam inter Campania principes celebratur, in illo poemate cui titulus Gerufalemme conquistata, lib. 20. Fra cavalier magnanimi, è cortesi Rifplende il Manfo-- Is authorem Neapoli commorantem fummâ benevolentiâ profecutus eft, multaque ei detulit humanitatis officia. Ad hunc itaque hofpes ille antequam ab ea urbe difcederet, ut ne ingratum fe oftenderet, hoc carmen mifit. H 6 æc quoque Manse tuæ meditantur carmina laudi Pierides, tibi Manse choro notiffime Phobi, Quandoquidem ille alium haud æquo eft dignatus Poft Galli cineres, et Mecænatis Hetrufci. (honore, Tu quoque, fi noftræ tantum valet aura Camœnæ, Victrices hederas inter, laurofque fedebis. Te pridem magno felix concordia Taffo Junxit, et æternis infcripfit nomina chartis. Mox tibi dulciloquum non infcia Mufa Marinum Tradidit, ille tuum dici se gaudet alumnum, Dum canit Affyrios divûm prolixus amores; Mollis et Aufonias ftupefecit carmine nymphas. Ille itidem moriens tibi foli debita vates Offa tibi foli, fupremaque vota reliquit. Nec manes pietas tua chara fefellit amici, 10 15 |