Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admirationem commovent, et per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed venustate vocem laudatoribus adimunt. Cui in memoria totus orbis; in intellectu sapientia; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos cœlestium sphærarum sonitus astronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo describitur magistra philosophia legenti; antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages, comite assidua autorum lectione, Exquirenti, restauranti, percurrenti. Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non sufficiant, nec hominum stupor in laudandis satis est, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tributum offert Carolus Datus, Patricius Florentinus, TANTO HOMINI SERVUS, TANTE VIRTUTIS AMATOR. TANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles, Nec duri libet usque minas preferre magistri O utinam vates nunquam graviora tulisset Non tunc Ionio quicquam cessissset Homero, Seu Et vocat ad plausus garrula scena suos. Quid sit amor nescit, dum quoque nescit, amat. Sive cruentatum furiosa Tragoedia sceptrum Quassat, et effusis crinibus ora rotat, Et dolet et specto, juvat et spectasse dolendo, Seu puer infelix indelibata reliquit Gaudia, et abrupto flendus amore cadit, Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor Conscia funereo pectora torre movens, Seu moret Pelopeia domus, seu nobilis Ili, Aut luit incestos aula Creontis avos. Sed neque sub tecto semper nec in urbe latemus, Nos quoque lucus habet vicinâ consitus ulmo, Et quæcunque vagum cepit amica Joyem. Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon. む |