Vos etiam Danae fasces submittite Nymphæ,
Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus.
Nec Pompeianas Tarpëia Musa columnas
Jactet, et Ausoniis plena theatra stolis.
Gloria Virginibus debetur prima Britannis.
Extera sat tibi sit fœmina posse sequi.
Tuque urbs Dardaniis Londinum structa colonis
Turrigerum latè conspicienda caput,
Tu nimium felix intra tua monia claudis
Quicquid formosi pendulus orbis habet.
Non tibi tot cœlo scintillant astra sereno
Endymione turba ministra deæ,
Quot tibi conspicuæ formáque auróque puellæ -
Per medias radiant turba videnda vias.
Creditur huc geminis venisse invecta columbis
Alma pharetrigero milite cincta Venus,
Huic Cnidon, et riguas Simoentis flumine valles,
Huic Paphon, et roseam post habitura Cypron.
Ast ego, dum pueri sinit indulgentia cæci,
Monia quàm subitò linquere fausta paro;
Et vitare procul malefidæ infamia Circes
Atria, divini Molyos usus ope.
Stat quoque juncosas Cami remeare paludes,
Atque iterum raucæ murmur adire Scholæ.
Interea fidi parvum cape munus amici,
Paucaque in alternos verba coacta modos.
IN OBITUM PRÆCONIS ACADEMICI
CANTABRIGIENSIS.
TE, qui conspicuus baculo fulgente solebas
Palladium toties ore ciere gregem,
Ultima præconum præconem te quoque sæva
Mors rapit, officio nec favet ipsa suo.
Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis
Sub quibus accipimus delituisse Jovem,
O dignus tamen Hæmonio juvenescere succo,
Dignus in Æsonios vivere posse dies,
Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis
Arte Coronides, sæpe rogante dea.
Tu si jussus eras acies accire togatas,
Et celer à Phœbo nuntius ire tuo,
Talis in Iliacâ stabat Cyllenius aula
Alipes, ætherea missus ab arce Patris.
Talis et Eurybates ante ora furentis Achillei
Rettulit Atridæ jussa severa ducis.
Magna sepulchrorum regina, satelles Averni
Sæva nimis Musis, Palladi seva nimis,
Quin illos rapias qui pondus inutile terræ ?
Turba quidem est telis ista petenda tuis.
Vestibus hunc igitur pullis Academia luge,
Et madeant lachrymis nigra feretra tuis.
Fundat et ipsa modos querebunda Elegëia tristes,
Personet et totis mænia mosta scholis.
IN OBITUM PRÆSULIS WINTONIENSIS.
MESTUS eram, et tacitus, nullo comitante, sedebam,
Hærebantque animo tristia plura meo,
Protinus en subiit funestæ cladis imago
Fecit in Angliaco quam Libitina solo;
Dum procerum ingressa est splendentes marmore turres.
Dira sepulchrali mors metuenda face;
Pulsavitque auro gravidos et jaspide muros,
Nec metuit satrapum sternere falce greges.
Tunc memini clarique ducis, fratrisque verendi
Intempestivis ossa cremata rogis :
Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos,
Flevit et amissos Belgia tota duces.
At te præcipuè luxi dignissime Præsul,
Wintoniæque olim gloria magna tuæ ;
Delicui fletu, et tristi sic ore querebar,
Mors fera Tartareo diva secunda Jovi,
Nonne satis quod sylva tuas persentiat iras,
Et quod in herbosos jus tibi detur agros,
Quodque afflata tuo marcescant lilia tabo,
Et crocus, et pulchræ Cypridi sacra rosa,
Nec sinis ut semper fluvio contermina quercus
Miretur lapsus prætereuntis aquæ ?
Et tibi succumbit liquido quæ plurima cœlo
Evehitur pennis quamlibet augur avis,
Et quæ mille nigris errant animalia sylvis,
Et quod alunt mutum Proteos antra pecus.
Invida, tanti tibi cum sit concessa potestas;
Quid juvat humanâ tingere cæde manus?
Nobileque in pectus certas acuisse sagittas,
Semideamque animam sede fugâsse suâ?
Talia dum lacrymans alto sub pectore volvo,
Roscidus occiduis Hesperus exit aquis,
Et Tartessiaco submerserat æquore currun
Phœbus, ab eoo littore mensus iter.
Nec mora, membra cavo posui refovenda cubili,
Condiderant oculos noxque soporque meos:
Cum mihi visus eram lato spatiarier agro,
Heu nequit ingenium visa referre meum.
Illic puniceâ radiabant omnia luce,
Ut matutino cum juga sole rubent,
Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles,
Vestitu nituit multicolore solum.
Non dea tam variis ornavit floribus hortos
Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi.
Flumina vernantes lambunt argentea campos,
Ditior Hesperio flavet arena Tago.
Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni,
Aura sub innumeris humida nata rosis,
Talis in extremis terræ Gangetidis oris
Luciferi regis fingitur esse domus.
Ipse racimiferis dum densas vitibus umbras
Et pellucentes miror ubique locos,
Ecce mihi subito Præsul Wintonius astat,
Sidereum nitido fulsit in ore jubar;
Vestis ad auratos defluxit candida talos,
Infula divinum cinxerat alba caput.
Dumque senex tali incedit venerandus amictu,
Intremuit læto florea terra sono.
Agmina gemmatis plaudunt cœlestia pennis,
Pura triumphali personat æthra tubâ.
Quisque novum amplexu comitem cantuque salutat,
Hosque aliquis placido misit ab ore sonos;
Nate veni, et patri felix cape gaudia regni,
Semper ab hinc duro, nate, labore vaca.
Dixit, et aligera tetigerunt nablia turme,
At mihi cum tenebris aurea pulsa quies.
|