CU

In Proditionem Bombardicam.

UM fimul in regem nuper fatrapafque Britannos Aufus es infandum perfide Fauxe nefas, Falloran & mitis voluifti ex parte videri,

Et penfare malâ cum pietate fcelus ? Scilicet hos alti missurus ad atria cœli, Sulphureo curru flammivolifque rotis. Qualiter ille feris caput inviolabile Parcis Liquit Iördanios turbine raptus agros.

5

In eandem.

Iccine tentafti cœlo donâffe läcobum

S'

Quæ feptemgemino Bellua monte lates ?

Ni meliora tuum poterit dare munera numen,
Parce precor donis infidiofa tuis.

Ille quidem fine te confortia ferus adivit
Aftra, nec inferni pulveris ufus ope.
Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos,
Et quot habet brutos Roma profana Deos.

Namque hac aut aliâ nifi quemque adjuveris arte,
Crede mihi cœli vix bene fcandet iter.

5

10

In eandem.

Urgatorem animæ derifit läcobus ignem,

Frenduit hoc trinâ monftrum Latiale coronâ,
Movit & horrificum cornua dena minax.

Et nec inultus ait temnes mea facra Britanne,
Supplicium fpretâ religione dabis.
Et fi ftelligeras unquam penetraveris arces,
Non nifi per flammas trifte patebit iter.
O quàm funefto cecinifti proxima vero,
Verbaque ponderibus vix caritura fuis!
Nam prope Tartareo sublime rotatus ab igni
Ibat ad æthereas umbra perusta plagas.

Q

In eandem.

UEM modò Roma fuis devoverat impia diris,
Et Styge damnârat Tænarioque finu,

Hunc vice mutatâ jam tollere gestit ad aftra,
Et cupit ad fuperos evehere ufque Deos.

In inventorem bombardæ.

'Apetionidem laudavit cæca vetuftas,

Qui tulit ætheream folis ab axe facem ; At mihi major erit, qui lurida creditur arma, Et trifidum fulmen furripuiffe Jovi.

Ad Leonoram Romæ canentem.

Angelus unicuique fuus (fic credite gentes)

Obtigit æthereis ales ab ordinibus.

Quid mirum? Leonora tibi fi gloria major,
Nam tua præfentem vox fonat ipfa Deum.
Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cœli

Per tua fecretò guttura ferpit agens ;

Serpit agens, facilifque docet mortalia corda
Senfim immortali affuefcere poffe fono.

Quòd fi cuncta quidem Deus eft, per cunctaque fufus,
In te unâ loquitur, cætera mutus habet.

10

A

Ad eandem.

Ltera Torquatum cepit Leonora poëtam, ]
Cujus ab infano ceffit amore furens.

Ah mifer ille tuo quantò feliciùs ævo
Perditus, & propter te Leonora foret!
Et te Pieriâ fenfiffet voce canentem
Aurea maternæ fila movere lyræ.
Quamvis Dircæo torfiffet lumina Pentheo
Sævior, aut totus defipuiffet iners,
Tu tamen erantes cæcâ vertigine fenfus
Voce eadem poteras compofuiffe tuâ ;
Et poteras ægro fpirans fub corde quietem
Flexanimo cantu reftituiffe fibi.

Ad eandem.

Redula quid liquidam Sirena Neapoli jactas,
Claráque Parthenopes fana Achelöiados,

Littoreamque tuâ defunctam Naiada ripâ

Corpora Chalcidico facra dediffe rogo?
Illa quidem vivitque, & amoniâ Tibridis undâ
Mutavit rauci murmura Paufilipi.

Illic Romulidûm ftudiis ornata fecundis,

Atque homines cantu detinet

atque Deos,

R

Apologus de Ruftico & Hero.

Ufticus ex malo fapidiffima poma quotannis
Legit, & urbano lecta dedit Domino :
Hinc incredibili fructûs dulcedine captus
Malum ipfam in proprias tranftulit areolas.
Hactenus illa ferax, fed longo debilis ævo,
Mota folo affueto, protenùs aret iners.
Quod tandem ut patuit Domino, fpe lufus inani,
Damnavit celeres in fua damna manus.
Atque ait, heu quantò fatius fuit illa Coloni
(Parva licet) grato dona tuliffe animo!

Poffem ego avaritiam frænare, gulamque voracem:
Nunc periere mihi & fœtus & ipfe parens.

Elegiarum Finis.

5

10

SYLVARUM LIBER.

Anno tatis 16.

P

In obitum Procancellarii medici

ARERE fati difcite legibus,

Manufque Parcæ jam date fupplices,
Qui pendulum telluris orbem
Jäpeti colitis nepotes.

Vos fi relicto mors vaga Tænaro
Semel vocârit flebilis, heu moræ

Tentantur incafsùm dolique ;

Per tenebras Stygis ire certum eft.

Si deftinatam pellere dextera
Mortem valeret, non ferus Hercules

Neffi venenatus cruore

Emathiâ jacuiffet Oetâ.

Nec fraude turpi Palladis invidæ

Vidiffet occifum Ilion Hectora, aut

Quem larva Pelidis peremit

Enfe Locro, Jove lacrymante.

5

10

15

* Dr. John Gollyn, Mafter of Caius college, and the King's Profeffor of Phyfic, who died when he was a fecond time ViceChancellor, in October 1626.