O quis Sibyllæ fatidicam domum Tartareas specuum latebras? Quo ferre quondam non timuit pedem Trojanus heros; deinde sub infera Descendit, et ductu Sibyllæ Ad Stygium penetravit amnem ; Dîs carus: ille et sæcula posteris Et cuncta terrarum per orbem Arce profanos: nam sacer est locus : Qua tela non intrant diei, et Lethale virus faucibus evomunt. Jam stagna propter, jam videor cava Per tesqua, per dumos vagari, Et Trivia penetrale Divæ ; Atrasque taxos inter et ilices. Feralis horror gliscit, opacaque Nutant cupressorum, canitque Triste melos agitata pinus, Ruptoque cœpit sub pedibus solo Lucere per frondes, levique Mira volant simulacra formâ. O magne Apollo, quo rapior? Patet Caliginosum trans aditum specus; Passis et apparet capillis Labra movens taciturna vates, Grassantium formidine numinum Pallens, tremiscens. Ecce, Deus, Deus Irrupit illi plena fato Corda novæ quatiunt procellæ ; Phoebumque demens excutit. Audio Singultientem: murmurat intima Cum gemitu reboant cavernæ. K Siletur oris detumuit furor, Solusque ventus flebiliter sonat Per claustra suspirans, humique Attolle fessum, Deiphobe, latus; Ventura! Nec fatale carmen Da foliis; ea verret Auster Dispersa: sed tu fare perennia Audit, triumphatura passim Roma: tuo capit arma jussu Miles Sabellus; te Latium ferox, Dicta tui tremuere Phoebi. POLYPHEMUS AD GALATEAM. [An Eclogue in imitation of Theocritus.] Qua properas, Galatea fugax? quid spernis amantem? Nescis quem fugias: ego te, Galatea, vocavi, Coelicolûm. Cyclops ego sum, cui maxima paret Sina mihi desunt, nec toto caseus anno. Hei mihi! nîl horum solatia præstat amori. Hinc precibus clausum nostris et pectus et aures Stulta, quid Acin amas? dignas cur solus amari Nec nivei pecoris dives, nec lactis abundat. Hæc ego polliceor: tibi nunc et quinque juvencas, Matres cum vitulis, præstanti corpore, servo. Huc ades, O Galatea; marinas linque latebras, Utque velint steriles volvant se ad littora fluctus. O utinam liquidi piscis mihi more liceret |