Ζεβοδις. Ἐν μακάρων νήσοισι, παρ' Ὠκεανὸν βαθυδίνην,
Όλβιοι ήρωες τοῖσιν μελιηδέα καρπὸν
Τρὶς ἔτεος θάλλοντα φέρει ζείδωρος άρθρα.

Μηκέτ' ἔπειτ ̓ ὤφειλον ἐγὼ πέμπτοισι μετάνοια
*Ανδράσιν, αλλ' ἡ πρόθε θανῶν. ἡ ἔπειτα γενέθαια
Νῦν γὰρ δὴ γένος ἐπὶ σιδήξειν· ἐδὲ ποτ ̓ ἦμαρ
Παύσονται καμάτε καὶ οιξύος, ἐδέ τι νύκτωρ
Φθειρόμενοι, χαλεπὰς δὲ θεοὶ δώσεσι μερίμνας.
Ἀλλ ̓ ἔμπης καὶ τοῖσι μεμίζεται ἐπλὰ κακοῖσινα
Ζεὺς δ ̓ ὀλέσει καὶ τότο γένος μερόπων ανθρώπων,
Εντ ̓ ἂν γεινόμενοι πολιοκρόταφοι τελέθωσιν.

αν

Οὐδὲ πατὴς παίδεσσιν ὁμοίνος, ἐδέ τι παίδες,
Οὐδὲ ξῶνος ξεινοδόκῳ, καὶ ἑταῖρος ἑταίρω,
Οὐδὲ κασίγνητος φίλος ἔσσεται, ὡς τὸ πάρος περ
Αίψα δὲ γηράσκοντας ατιμήσεσι τοκῆας.
Μέμψονται δ' ἄρα τις χαλεποῖς βάζοντ ̓ ἐπέεσσε
Σχέτλιοι, ἐδὲ θεῶν όπιν εἰδότες. ἐδὲ μὲν οἵ γε
Γηράντεσσι τοκεῦσιν ἀπὸ θρεπτήρια δοῖεν,
Χειροδίκαι, ἕτερος δ ̓ ἑτέρα πόλιν ἐξαλαπάξει
Οὐδέ τις ευόρκε χάρις ἔσσεται, ὅτε δικαίε,
Οὔτ ̓ ἀγαθό. μᾶλλον δὲ κακῶν ῥεκτῆρα και βρε
Ανέρα τιμήσεσι. δίκη δ ̓ ἐν χερσὶ καὶ αἰδὼς
Οὐκ ἔσαι. βλάψει δ' ὁ κακὸς τὸν αρείονα φῶτα,
Μύθοισι σκολιοῖς ἐνέπων, ἐπὶ δ ̓ όρκον ἐμᾶται,
Ζῆλος δ ̓ ἀνθρώποισιν οιζυροῖσιν ἅπασιν
Δυσκέλαδος, κακόχαρτος ομαρτήσει συγερώπης
Καὶ τότε δὴ πρὸς Ολυμπον ἀπὸ, χθονὸς ἐκρυοδείης,
Λευκοῖσιν φαρέεσσι καλυψαμένω χρόα καλόν,
Αθανάτων μετὰ φυλ ̓ ἴτην, προλιπόντ ̓ ἀνθρώποις,
Αἰδὼς καὶ Νέμεσις· τὰ δὲ λείψεται άλγεα λυγρα
Θνητοῖς ἀνθρώποισι, κακἔ δ ̓ ἐκ ἔσσεται αλκής

Eme

Empedokles.

Ein Dichter und Weltweiser aus Agrigent in Sicilien, der wahrscheinlich zwischen der 70ften und soften Olympias de lebte, und sich durch Einführung einer beffern Regierungss art um seine Vaterstadt sehr verdient machte. Sein vorz nehmiftes Studium war Naturlehre und Sternkunde; jene machte er zum Inhalt eines Gedichts von der Natur in drei Büchern, wovon nur noch einzelne Fragmente übrig find; und diese ward der Gegenstand seines Lehrgedichts von der Himmelskugel in Jamben, welches ihm wenigftens, obgleich zweifelhaft beigelegt wird, und woraus die nachste hende Stelle genommen ist. Viel Poesie ist in diesen Ges dichten nicht, sondern mehr trockne wissenschaftliche Darles gung, nur selten durch poetisches Kolorit gehoben. Die Lob. fprüche, die ihnen Lukrez, im ersten Buche, giebt, scheinen daher, wenigstens für das, was uns noch übrig ist, viel zu hoch gestimmt zu seyn:

Carmina quin etiam diuini pectoris eius

Vociferantur et exponunt praeclara reperta;
Vt vix humana videatur ftirpe creatus.

Uebrigens ist die Erzählung von der Todesart dieses Diche
ters, daß er sich in die Flammen des Aetna gestürzt habe, das
mit man glauben möchte, er fey plöhlich von der Erde in den.
Olymp aufgenommen, wahrscheinlich eine Fabel.

SPHAERA, V. I-82

Empedokles

Ἡ δ' ἐςὶν ἄκρων τάξις, ἀμφὶ μὲν πόλον
Αρκτος διπλῶς πρὸς νῶτα νευόυσας τόποις
Αντισρόφοις οὐραῖσιν αλλήλοιν φοραῖς
Σκολιαΐσιν ἔγει μὴ πελάζεθαι δράκων.
Τὰ δ ̓ ἀμφὶ χασμ' ἐν γούνασι δεξιὸν πόδα
Εχει. κάρα δὲ κρατὸς ὀφιόχες πέλας.
Ος ἐν μετώπω Σκορπίου βαίνει ποδί.
Τῆς μείζονος δ' όπισθεν ἵςαται φύλαξ

24

"Αρκτον.

Empedotles, "Αρκτον. ποσὶν δὲ τῇδε παρθένος κυρεί,
Ἔχουσα λαμπρὸν χειρὶ Δήμητρος σάχυν.
Μεταξὺ δ ̓ ἄκρων τῶν δὲ κυκλοῦται τύποις.
«Ωμου μὲν ἀρκτούροιο δεξιοῦ πέλας
Στέφανος, υπερθέν τ' ὄφιος, ὃν φέρει χερὶ
Οφιούχος, ἄρκτου δ ̓ ἐν κυκλούμενος ποσὶν
Οπιπίοις ἐν βήμασιν κείται λέων.
Μέσαις δὲ θεριναῖς ἐν τροπαΐσι καρκίνος
Διδύμοις ἔνερθεν προσθίων κείται ποδῶν.
Κεφαλὴν δ ̓ ἐπ ̓ αὐτὴν ἁρματελάτης, ποδι
Ταύρου κέρατι τα δεξιῷ σηρίζεται.
Λαιῷ δ ̓ ἐν ᾧμῳ Ζηνός άιξ ἐτι τροφός,
Ην αὐτὸς άςροις ἐγκαθίδρυσεν καλῶς
Θρόνων κρατήτας οὐρανό σκηπτουχίας.
Εριφος δὲ ταύτης νέρθεν είληχεν τόπον
Καρποῦ κατ ̓ ἄκρας χειρὸς ἡνιοςρόφου
Αρκτου δε μικρᾶς ἐς τὸν ἔχατον πόδα
Κηφεὺς τριγώνου τάξιν ἐξεργάζεται.
Ορνιθα χειρὶ δεξιάς θηρώμενος.

Πτέρυγα δ ̓ ὑπ ̓ αὐτὴν ἵππος ἰθύνει πόδα,
Μέσαις γε χώραις, ἰχθύων, ὁρώμενος.
*Αερῶν δὲ τῶν πρὶν τῶν τε νῦν εἰρημένων,
Οδ' εξικνείται καὶ πεπλήρωται, τόπος.
Εμπροσθε κείται Κασσιέπεια Κηφέως,
Αυτό 9'ὁ Περσεὺς ὠκύς ἐπ ̓ ἅρπην ἔχων,
Πόδας τιθεὶς νώτοισιν ἁρματηλάτου.
Ιππῳ συνάπτους Ανδρομέδα τὸν κρᾶτ ̓ ἔχει
Τὸν αὐτὸν ἵππου γαςρὶ κοινὸν αςέρα.
Μεταξὺ δ ̓ ὄρνιθύς τε τῇ τ ̓ ἐν γούνασι
Λύρα τέτακται πρὸς μέσον δὲ τούμπαλιν
Πρὸς αντολάς τε τῶν δὲ Δελφίνων δέμας.
Ιππου τε κεφαλὴ πλησίον, φαντάζεται.
Υδωρ χέοντα δ ̓ ὕπερθεν, αιγόκερως ἔχει
· Ουρὰν παρ' αὐτὴν, εξικνούμενος κάρας

Δελτ

Δελφὶς δ' ύπερθεν, οἰεὸς, αλετός θ ̓ ὁμοῦ.
Αυτός, δράκοντα, δ', ἐν διπλαῖς χερσὶ κρατῶν
Οφιουχός ἐσιν. ἀλλὰ ὅρα δε γε κάρα
Στεφάνω συνάπτειν, νέρθεν εξικνούμενος.
Τούτοις μὲν οὖν βόρειος ριςαι τόπος.
Τὸ πρὸς νότον δὲ τήνδε τὴν τάξιν κρατεῖ,
Ὑπ ̓ αὐτὸν κέντρον Σκορπίου, βωμὸς τέως.
Χηλαῖς δ ̓ ὑπ' αὐτοῖς, Σκορπίου τι σώματα
Τὰ πρόπε Κενταύροιο φαίνεται μέλη.
Νέρθεν χεροῖν δὲ τόδε θηρίου δέμας.
Ἐμπροθίοιν δὲ τοξότου χεροῖν ὑπο
Δινωτὸς ἄφρων κύκλος ἀμφελίσσεται.
Ενθεν δὲ ἄλλος κύκλος ος κικλήσκεται
Ὁ νότιος, ἰχθύς τ ̓ ἄλλος ἐπ ̓ ὁρώμενος,
Ὕδρα δ ̓ ὑπ ̓ αὐτὴν παρθένον λέοντα τε
Μέσον, πρὸς αὐτὸν κάρκινον δὲ, κρᾶτ ̓ ἔχει
Ουρἂν δὲ, Κενταύρε πρὸς ἐπιθίους πόδας
Καμπαῖς δ ̓ ὑπ' αὐταῖς, ἐςὶν ἔνσημος μάλα
Κρατὴρ, κόραξ τε, πρὸς τα Κενταύρου μέλη.
Ἴδοις δ' ἄν, Ωρίωνος ἐξ ἀριστερῶν,
Ποταμόν· ποσὶ θ ̓ ὑπ ̓ αὐτοῖσιν, ὠκύπουν λαγών,
Ος λαμπρὸν αὐγαῖς σείριον φεύγει κύνα.
Κυνὸς δ ̓ ὀπισθίοις πελάζεται ποσί,
Πηδάλιον αςήρ τ' ἐξαναςράπτον φλογί
Μέλεσι συνάπτει καὶ πεπλήροται τόπος.
Ταύρου δὲ δεινὸν πρὸς πόδ ̓ ἐντείνων χέρα
Λαμπροῖς ἐν ἄκροις λαμπρὸς Ωρίων μέγας,
Διδύμοισι προτείνει χώρα δεξιόμενος
Προκύων δὲ, χειρὸς δεξιᾶς ἐσιν πέλας,
Κρίος θ' υπ' αὐτὸν, ἰχθύων τε σώματα.
Παρ' ους ἵκνειται κῆτος· ἐν πρώτοισι δὲ
Σύνδεσμοι ἰχθὺς κοινὸν ἔχον αςήρα.
Τοιάδε τάξει χηματίζοντ ̓ ἀσέρες,
Θεῶν βροτοῖσι τὴν χάριν δωρουμένων.

25

Επιρεδοξία, Ειτ ̓ οὖν ἀμήτης Πάλλας ώρισε βροτοῖς,
Ἔιθ ̓ ἥλιος τηλωπὸν ἀσέρων θέσιν,
Θεῶν τὸ μηχάνημα, πάντας δ' ἐν βραχε
Φράσαι βρότειος οὐκ ἂν ἐξεύροι νόος.
Αθρει δὲ κόσμου τὸ δέ τ' αἰῶνος δρόμου

Ὡς εὖ διεσάθμησεν αὐτουργὸς φύσετε