Le peregrine piante 40 Del Gallo regnator vedesti i Regni, E dell'Italia ancor gl' Eroi piu degni. 48 Chi di nobil valor calca il sentiero; L'ottimo dal miglior dopo scegliea Per fabbricar d'ogni virtù l' Idea. Quanti nacquero in Flora () in lei del parlar Tosco appreser l'arte, 50 La cui memorio onora Il mondo fatta eterna in dotte carte, Volesti ricercar per tuo tesoro, E parlasti con lor nell' opre loro. Nell' altera Babelle 55 Per te il parlar confuse Giove in vano, Che per varie favelle Ch' Ode oltr' all Anglia il suo piu degno Idioma Spagna, Francia, Toscana, e Grecia e Roma. 60 Ch' à Ingegni sovrumani 65 Che di virtù immortale 70 Che s'opre degne di Poema o storia Furon gia, l'hai presenti alla memoria. 75 Di farti huomo celeste ottiene il vanto, In Tamigi il dira che gl’e concesso Per te suo cigno parreggiar Permesso. 89 So che fatico indarno, Preno dunque la lingua, e ascolto il core Fiorentino. JOANNI MILTONI LONDINENSI. Juveni patria, virtutibus eximio, Viro qui multa peregrinatione, studia cuncta orbis terrarum loca perspexit, ut novus Ulysses omnia ubique ab omnibus apprehenderet : Polyglotto, in cujus oi e linguæ jam deperditæ sic re viviscunt, ut idiomata omnia sint in ejus laudibus infacunda: et jure ea percallet, ut admirationes et plausus populorum ab propria sapientia excitatos intelligat: Illi, cujus animi dotes corporisque sensus ad admira tionem commovent, et per ipsam motum cuique auferunt; cujus opera ad plausus hortantur, sed venustate vocem laudatoribus adimunt. Cui in memoria totus orbis; in intellectu sapientia ; in voluntate ardor gloriæ; in ore eloquentia; harmonicos coelestium sphærarum sonitus astronomia duce audienti; characteres mirabilium naturæ per quos Dei magnitudo describitur magistra philosophia legenti; antiquitatum latebras, vetustatis excidia, eruditionis ambages, comite assidua autorum lectione, Exquirenti, restauranti, percurrenti. Illi in cujus virtutibus evulgandis ora Famæ non suf ficiant, nec hominum stupor in laudandis satis est, reverentiæ et amoris ergo hoc ejus meritis debitum admirationis tribulum offert Carolus Deodatus Pa. tricing Florentinus, Tanto homini servus, tante virtutis ac.atus ELEGIARUM LIBER. Elegia Prima, ad Carolum Deodatum. TANDEM, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ, Pertulit et voces nuncia charta tuas; Pertulit occiduâ Devæ Cestrensis ab ora Vergivium prono quà petit amne salum. Multùm, crede, juvat terras aluisse remotas 5. Pectus amans nostri, tamque fidele caput, Debet, at unde brevi reddere jussa velit. 10 Jam nec arundiferum mibi cura revisere Camum, Nec dudum vetiti me laris angit amor. Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles, Quàm male Phoebicolis convenit ille locus ! Nec duri libet usque minas perferre magistri 15 Cæteraque ingenio non subeunda meo. Et vacuum curis otia grata sequi, 20 O utinam vates nunquam graviora tulisset llle Tomitano flebilis exul agro; Non tunc lonio quicquam cecisset Homero, Neve foret victo laus tibi prima Maro, Tempora nam licet hic placidis dare libera Musis, 25 Et totum rapiunt me mea vita libri. Et vocat ad plausus yarrala scena suos. Seu procus, aut positâ casside miles adest, 30 Z Sæpe vafer gnato succurrit servus amanti, Et nasum rigidi fallit ubique patris; Sæpe novos illic virgo mirata calores 36 Quid sit amor nescit, dum quoque nescit, amat. Sive cruentatum furiosa Tragoedia sceptrum Quassat, et effusis crinibus ora rotat, Interdum et lacrymis dulcis amator inest: 40 Seu puer infelix indelibata reliquit Gaudia, et abrupto flendus amore cadit: Conscia funereo pectora torre movens : Aut luit incestos aula Creontis avos. Irrita nec nobis tempora veris eunt. 50 Sæpius hic blandas spirantia sidera flammas Virgineos videas preteriisse choros. Quæ possit senium vel reparare Jovis ! 55 Atque faces, quotquot volvit uterque polus ; Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant, Quæque fluit puro nectare tincta via, 60 Pellacesque genas, ad quos Hyacinthina sordet Purpura, et ipse tui floris, Adoni, rubor! Cedite laudatæ toties Heroides olim, Et quæcunque vagum cepit amica Jovem. Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ 65 Et quot Susa colunt, Memnoniamque Ninon. Vos etiam Danaæ fasces submittite Nymphæ, Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus. 70 Gloria Virginibus debetur prima Britannis, Extera sat tibi sit foemina, posse sequi. Turrigerum latè conspicienda caput, Tu nimium felix intra tua moenia claudis 75 Quicquid formosi pendulus orbis habet. Non tibi tot coelo scintillant astra sereno Endymioneæ turba ministra deæ, 80 Creditur huc geminis venisse invecta columbis Alma pharetrigero milite cincta Venus, Huic Paphon, et roseam posthabitura Cypron. 85 Monia quàm subitd linquere fausta paro; Et vitare procul malefide infamia Circes Atria, divini Molyos usus ope. Atque iterum raucæ murmur adire Scholæ. 90 Interea fidi parvum cape munus amici, Paucaque in alternos verba coacta modos. ELEGIA SECUNDA. (Anno Ætatis 17.) In obitum Præconis Academici Cantabrigiensis. Te, qui conspicuus baculo fulgente solebas Palladium toties ore ciere gregem, Mors rapit, officio nec favet ipsa suo, Sub quibus accipimus delituisse Jovem ; Dignus in Æsonios vivere posse dies, 10 Tu si jussus eras acies accire togatas, Et celer à Phoebo nuncius ire tuo, Talis in Iliaca stabat Cyllenius aula Alipes, æthereâ missus ab arce Patris. Retulit Atridæ jussa severa ducis. Sæva nimis Musis, Palladi sæva nimis, |