Uror amans intus, flammáque totus eram. Interea, misero quæ jam mihi sola placebat, Ablata est oculis, non reditura, meis. Ast ego progredior tacitè querebundus, et excors, Et dubius volui sæpe referre pedem. Findor, et hæc remanet: sequitur pars altera votum,
Raptáque tam subitò gaudia flere juvat. Sic dolet amissum proles Junonia cœlum,
Inter Lemniacos præcipitata focos: Talis et abreptum solem respexit, ad Orcum Vectus ab attonitis Amphiaräus equis. Quid faciam infelix, et luctu victus? Amores Nec licet inceptos ponere, neve sequi. O utinam, spectare semel mihi detur amatos Vultus, et coram tristia verba loqui! Forsitan et duro non est adamante creata,
Fortè nec ad nostras surdeat illa preces! Crede mihi, nullus sic infelicitèr arsit ;
Ponar in exemplo primus et unus ego. Parce, precor, teneri cùm sis deus ales amoris, Pugnent officio nec tua facta tuo.
Jam tuus O! certè est mihi formidabilis arcus, Nate deâ, jaculis, nec minùs igne, potens : Et tua fumabunt nostris altaria donis,
Solus et in superis tu mihi summus eris, Deme meos tandem, verùm nec deme, furores; Nescio cur, miser est suavitèr omnis amans: Tu modò da facilis, posthæc mea siqua futura est,
Cuspis amaturos figat ut una duos.
HÆC ego mente olim lævâ, studióque supino, Nequitiæ posui vana trophæa meæ. Scilicèt abreptum sic me malus impulit error, Indocilisque ætas prava magistra fuit: Donec Socraticos umbrosa Academia rivos Præbuit, admissum dedocuitque jugum. Protinùs, extinctis ex illo tempore flammis, Cincta rigent multo pectora nostra gelu. Unde suis frigus metuit puer ipse sagittis, Et Diomedeam vim timet ipsa Venus'.
1. IN PRODITIONEM BOMBARDICAM. | CUM simul in regem nuper satrapásque Bri
Ausus es infandum, perfide Fauxe, nefas, Fallor? An et mitis voluisti ex parte videri, Et pensare malâ cum pietate scelus ? Scilicet hos alti missurus ad atria cœli, Sulphureo curru, flammivolisque rotis: Qualiter ille, feris caput inviolabile Parcis, Liquit lördanios turbine raptus agros.
These lines are an epilogistic pallinode to the last elegy. The Socratic doctrines of the shady Academe soon broke the bonds of beauty. In other words, his return to the university. They were probably written, when the Latin poems were prepared for the press in 1645.
SICCINE tentâsti cœlo donâsse läcobum,
Quæ septemgemino, Bellua, monte lates? Ni meliora tuum poterit dare munera numen, Parce, precor, donis insidiosa tuis. Ille quidem sine te consortia serus adivit Astra, nec inferni pulveris usus ope. Sic potiùs fœdos in cœlum pelle cucullos,
Et quot babet brutos Roma profana deos: Namque hac aut aliâ nisi quemque adjuveris arte,
Crede mihi, cœli vix bene scandet iter.
PURGATOREM animæ derisit Iacobus ignem,
Et sine quo superûm non adeunda domus. Frenduit hoc trinâ monstrum Latiale coronâ, Movit et horrificum cornua dena minax. "Et nec inultus," ait, " temnes mea sacra, Britanne:
Supplicium, spretâ relligione, dabis. Et, si stelligeras unquam penetraveris arces, Non nisi per flammas triste patebit iter." O quàm funesto cecinisti proxima vero, Verbáque ponderibus vix caritura suis! Nam prope Tartareo sublimè rotatus ab igni, Ibat ad æthereas, umbra perusta, plagas.
QUEM modo Roma suis devoverat impia diris, Et Styge damnârat Tænarióque sinn; Hunc, vice mutatâ, jam tollere gestitad astra, Et cupit ad superos evehere usque deos.
V. IN INVENTOREM BOMBARDE, IAPETIONIDEM laudavit cæca vetustas,
Qui tulit ætheream solis ab axe facem ; At mihi major erit, qui lurida creditur arma, Et trifidum fulmen, surripuisse Jovi.
VI. Ad LEONORAM Romæ canentem1.
ANGELUS unicuique suus, sic credite gentes, Obtigit æthereis ales ab ordinibus. Quid mirum, Leonora, tibi si gloria major? Nam tua præsentem vox sonat ipsa Deum. Aut Deus, aut vacui certè mens tertia cæli, Per tua secretò guttura serpit agens; Serpit agens, facilisque docet mortalia corda
Sensim immortali assuescere posse sono. Quòd si cuncta quidèm Deus est, per cunctáque fusus,
In te unâ loquitur, cætera mutus habet.
ALTERA Torquatum cepit Leonora poetam, Cujus ab insano cessit amore furens.
Adriana of Mantua, for her beauty sur named the Fair, and her daughter Leonora Ba roni, the lady whom Milton celebrates in these three Latin epigrams, were esteemed by their Dontemporaries the finest singers in the world.
Ah! miser ille tuo quantò feliciùs ævo Perditus, et propter te, Leonora, foret! Et te Pieriâ sensisset voce canentem Aurea maternæ fila movere lyræ! Quamvis Dircæo torsisset lumina Pentheo Sævior, aut totus desipuisset iners, Tu tamen errantes cæcâ vertigine sensus Voce eadem poteras composuisse tuâ ; Et poteras, ægro spirans sub corde, quietem Flexanimo cantu restituisse sibi.
CREDULA quid liquidam Sirena, Neapoli, jactas, Claráque Parthenopes fana Achelöiados; Littoreámque tuâ defunctam Naiada ripâ, Corpora Chalcidico sacra dedisse rogo? Illa quidèm vivitque, et amœnâ Tibridis undâ Mutavit rauci murmura Pausilipi. Illic, Romulidum studiis ornata secundis,
Atque homines cantu detinet atque deos.
IX. In SALMASII HUNDREDAM2. Quis expedivit Salmasio suam Hundredam, Picámque docuit verba nostra conari ? Magister artis venter, et Jacobæi
Centum, exulantis viscera marsupii regis. Quòd si dolosi spes refulserit nummi,
Ipse, Antichristi qui modò primatum Papæ Minatus uno est dissipare sufflatu, Cantabit ultrò Cardinalitium melos.
X. In SALMASIUM.
GAUDETE Scombri, et quicquid est piscium salo, Qui frigidâ hyeme incolitis algentes freta! Vestrum misertus ille Salmasius, Eques Bonus, amicire nuditatem cogitat ; Chartæque largus apparat papyrinos Vobis cucullos, præferentes Claudii Insignia, noménque et decus, Salmasii: Gestetis ut per omne cetarium forum Equitis clientes, scriniis mungentium Cubito virorum, et capsulis, gratissimos.
GALLt ex concubitu gravidam te, Pontia, Mori, Quis bene moratam, morigeramque, neget ?
XII. Apologus de Rustico et Hero. RUSTICUS ex malo sapidissima poma quotannis Legit, et urbano lecta dedit domino: Hinc, incredibili fructûs dulcedine captus, Malum ipsam in proprias transtulit areolas.
Salmasius is here ridiculed by Milton for attempting, not very happily indeed, to turn into Latin some of our forensic phrases, as the County-Court, Hundred, &c. "Iam Anglicismis tuis magnoperè delectamur; Countie Court, The Turn, Hundreda; mirâ nempè docilitate centenos Iacobæos tuos Anglicè numerare didicisti.” Defens. cap. viii.
3 From Milton's Defensio Secunda, and his Responsio to Morus's Supplement, This distich was occasioned by a reports, that Morus had debauched a favourite waiting maid of the wife of Salmasius, Milton's antagonist. See Burman's Syllog. Epist. iii. 307.
Hactenus illa ferax, sed longo debilis ævo, Mota solo assueto, protinus arct iners. Quod tandem ut patuit domino, spe lusus inani, Damnavit celeres in sua damna manus ; Atque ait, "Heu quanto satius fuit illa coloni, Parva licet, grato dona tulisse animo ! Possem ego avaritiam frænare, gulámque vo-
Nunc periere mihi et fœtus, et ipse parens.'
XIII. Ad CHRISTINAM SUECORUM REGINAM, nomine CROMWELLI. BELLIPOTENS virgo, septem regina trionum, Christina, Arctoi lucida stella poli ! Cernis, quas merui durâ sub casside, rugas, Ut'que senext armis impiger, ora tero: Invia fatorum dum per vestigia nitor, Exequor et populi fortia jussa manu.
t tibi submittit frontem reverentior umbra: Nec sunt hi vultus regibus usque truces.
Ισραὴλ ὅτε παιδὲς, ὅτ' ἀγλαὰ φῦλ ̓ Ἰακώβα Αἰγύπλιον λίπε δῆμον, ἀπεχθέα, βαρβαρόφωνον, Δὴ τότε μένον ἔην ὅσιον γένος υιες Ιδα
Εν δὲ Θεὸς λαοῖσι μέγα κρείων βασίλευεν. Εἶδε, καὶ ἐντροπάδην φύγαδ' ἐῤῥώησε θάλασσα Κύματι εἰλυμένη ῥοθίῳ, ὁδ ̓ ἀς' ἐςυφελίχθη Ιρὸς Ιορδάνης ποτὶ ἀργυροειδέα πηγήν. Ἐκ δ' ὄρεα σκαρθμοῖσιν ἀπειρέσια κλονέοντο, ̔Ως κριοὶ σφριγόωντες ἐϋτραφερῶ ἐν ἀλωῇ. Βαιότεραι δ ̓ ἅμα πάσαι ἀνασκίρτησαν ἐρίπναι, Οἷα παραὶ σύριγξι φίλη ὑπὸ μητέρι ἄρνες. Τίπλε σύγ', αἰνὰ θάλασσα, πέλως φύγαδ ̓ ἐῤῥώησας Κύματι εἰλυμένη ῥοθίῳ; τί δ ̓ ἀς ̓ ἐςυφελίχθης Ἰρὸς Ἰορδάνη ποτὶ ἀργυροειδέα πηγήν ; Τίτλ ̓, ὅρεα, σκαρθμοῖσιν ἀπειρέσια κλονέεσθε, ̔Ως κριοὶ σφριγόωντες ευτραφερῷ ἐν ἀλωῇ; Βαιοτέραι, τὶ δ ̓ ἀρ ̓ ὑμμὲς ἀνασκιρτήσατ', ἐρίπναι, Οἷα παραὶ σύριγξι φίλη ὑπὸ μητέρι ἄρνες ; Σείες, γαῖα, τρέυσα Θεὸν μεγάλ' ἐκτυπέοντα, Γαῖα, Θεὸν τρείωσ ̓ ὕπατον σέβας Ἰσσακίδας, Ος τε καὶ ἐκ σπιλάδων ποταμὸς χέε μορμύροντας, Κρήνηντ ̓ ἀεναὸν πέτρης ἀπὸ δακρυοέσσης.
Philosophus ad regem quendam, qui eum ignotum et insontem inter reos fortè captum inscius damnaverat, τὴν ἐπὶ θανάτῳ πορευόμενο, hæc subits misit,
Ω ἄνα, εἰ ὀλέσης με τὸν ἔννομον, ἐδέ τιν' ἀνδρῶν Δεινὸν ὅλως δράσαντα, σοφώτατον ἴσθι κάρηνον ̔Ρηϊδίως ἀφέλοιο, τὸ δὲ ὕφεριν αὖθι νοήσεις, Μαψιδίως δ ̓ ἀς' ἔπειτα τεὸν πρὸς θυμὸν ὀδυρὴ, Τοιόνδ' ἐκ πόλιος περιώνυμον ἄλκας ὀλέσσας.
In Effigiei Ejus Sculptorem. Αμαθεῖ γεγράφθαι χειρὶ τήνδε μὲν εἰκόνα Φαίης τεχ ̓ ἂν, πρὸς εἶδος αὐτοφυὲς βλέπων.
Τὸν δ' ἐκτυπωτὸν ἐκ ἐπιγνόντες, φίλοι, Γελᾶτε φαύλε δυσμίμημα ζωγράφει.
In obitum Procancellarii, medici'. Anno Etatis 17.
PARERE Fati discite legibus, Manúsque Parcæ jam date supplices, Qui pendulum telluris orbem läpeti colitis nepotes.
Vos si relicto mors vaga Tænaro Semel vocârit flebilis, heu! moræ Tentantur incassùm, dolique ;
Per tenebras Stygis ire certum est. Si destinatam pellere dextera Mortem valeret, non ferus Hercules, Nessi venenatus cruore,
mathiâ jacuisset Oetâ. Nec fraude turpe Palladis invidæ Vidisset occisum llion Hectora, aut Quem larva Pelidis peremit
Ense Locro, Jove lacrymante. Si triste fatum verba Hecatëia Fugare possint, Telegoni parens Vixisset infamis, potentique Ægiali soror usa virgâ. Numénque trinum fallere si queant Artes medentûm, ignotáque gramina, Non gnarus herbarum Machaon Eurypyli cecidisset hastâ: Læsisset et nec te, Philyreie, Sagitta Echidnæ perlita sanguine; Nec tela te fulménque avitum, Case puer genitricis alvo. Tuque, O alumno major Apolline, Gentis togatæ cui regimen datum, Frondosa quem nunc Cirrha luget, Et mediis Helicon in undis, Jam præfuisses Palladio gregi Lætus, superstes; nec sine gloria; Nec puppe lustrâsses Charontis Horribiles barathri recessus. At fila rupit Persephone tua, Irata, cùm te viderit artibus, Succóque pollenti, tot atris
Faucibus eripuisse mortis. Colende Præses, membra, precor, tua Molli quiescant cespite, et ex tuo Crescant rosa calthæque busto, Purpureóque hyacinthus ore. aci,
Sit mite de te judicium
Subrideátque Ætnæa Proserpina ; Intérque felices perennis Elysio spatiere campo.
In Quintum Novembris. Anno Etatis 17.
JAM pius extremâ veniens Iäcobus ab arcto Teucrigenos populos, latéque patentia regna Albionum, tenuit; jámque inviolabile fœdus Sceptra Caledoniis conjunxerat Anglica Scotis:
This ode, is on the death of doctor John Goslyn, master of Caius College, and king's professor of medicine at Cambridge; who died while a second time vice chancellor of that university, in October, 1626.
Pacificúsque novo, felix divésque, sedebat In solio, occultique doli securus et hostis: Cùm ferus ignifluo regnans Acheronte tyrannus, Eumenidum pater, æthereo vagus exul Olympo, Fortè per immensum terrarum erraverat orbem, Dinumerans sceleris socios, vernásque fideles, Participes regni post funera mæsta futuros: Hic tempestates medio ciet aëre diras, Illic unanimes odium struit inter amicos, Armat et invictas in mutua viscera gentes; Regnáque oliviferâ vertit florentia pace: Et quoscunque videt puræ virtutis amantes, Hos cupit adjicere imperio, fraudúmque ma. gister
Tentat inaccessum sceleri corrumpere pectus; Insidiásque locat tacitas, cassésque latentes Tendit, ut incautos rapiat; ceu Caspia tigris Insequitur trepidam deserta per avia prædam Nocte sub i'uni, et somno nictantibus astris: Talibus infestat populos Summanus et urbes, Cinctus cæruleæ fumanti turbine flammæ. Jámque fluentisonis albentia rupibus arva Apparent, et terra Deo dilecta marino, Cui nomen dederat quondam Neptunia proles; Amphitryoniaden qui non dubitavit atrocem, Equore tranato, furiali poscere bello, Ante expugnatæ crudelia sæcula Troja.
At simul hanc, opibúsque et festà pace bea tam,
Aspicit, et tpingues donis Cerealibus agros, Quódque magis doluit, venerantem numina veri Sancta Dei populum, tandem suspiria rupit Tartareos ignes et luridum olentia sulphur; Qualia Trinacriâ trux ab Jove clausus in Etna Effat tabifico monstrosus ob ore Tiphæus. Ignescunt oculi, stridétque adamantinus ordo Dentis, ut armorum fragor, ictáque cuspide cuspis.
"Atque pererrato solum hoc lacrymabile mundə Inveni," dixit; gens hæc mihi sola rebellis, Contemtrixque jugi, nostrâque potentior arte. Illa tamen, mea si quicquam tentamina possunt, Non feret hoc impunè diu, non ibit inulta." Hactenus; et piceis liquido natat aëre pennis: Quà volat, adversi præcursant agmine venti, Densantur nubes, et crebra tonitrua fulgent.
Jámque pruinosas velox superaverat Alpes, Et tenet Ausoniæ fines; à parte sinistrâ Nimbifer Appenninus erat, priscique Sabini, Dextra veneficiis infamis Hetruria, nec non Te furtiva, Tibris, Thetidi videt oscula dantem; Hinc Mavortigenæ consistit in arce Quirini. Reddiderant dubiam jam sera crepuscula lucem, Cùm circumgreditur totam Tricoronifer urbem, Panificósque deos portat, scapulisque virorum Evehitur; præeunt submisso poplite reges, Et mendicantûm series longissima fratrum; Cereáque in manibus gestant fonalia cæci, Cimmeriis nati in tenebris, vitámque trahentes: Templa dein multis subeunt lucentia tædis, (Vesper erat sacer iste Petro) fremitusque ca- nentûm
Sæpe tholos implet vacuos, et inane locorum. Qualitèr exululat Bromius, Bromiique caterva, Orgia cantantes in Echionio Aracyntho, Dum tremit attonitus vitreis Asopus in undis, Et procul ipse cavâ responsat rupe Citharon. His igitur tandem solenni more peractis, Nox senis amplexus Erebi taciturna reliquit,
Præcipitésque impellit equos stimulante flage! Captum oculis Typhlonta, Melanchætémque fe-
Atque Acherontæo prognatam patre Siopen Torpidam, et hirsutis horrentem Phrica capillis. Interea regum domitor, Phlegetontius hæres, Ingreditur thalamos, neque enim secretus adulter Producit steriles molli sine pellice noctes; At vix compositos somnus claudebat ocellos, Cùm niger umbrarum dominus, rectórque si- lentùm,
Prædatórque hominum, falsâ sub imagine tectus Astitit; assumptis micuerunt tempora canis, Barba sinus promissa tegit, cineracea longo Syrmate verrit humum vestis, pendétque cu- cullus
Vertice de raso; et, ne quicquam desit ad artes, Cannabeo lumbos constrinxit fune salaces, Tarda fenestratis figens vestigia calceis. Talis, uti fama est, vastâ Franciscus eremo Tetra vagabatur solus per lustra ferarum, Silvestrique tulit genti pia verba salutis Impius, atque lupos domuit, Libycósque leones. Subdolus at tali Serpens velatus amictu Solvit in has fallax ora execrantia voces; "Dormis, nate? Etiamne tuos sopor opprimit artus?
Immemor, O, fidei, pecorúmque oblite tuorum! Dum cathedram, venerande, tuam, diademáque triplex,
Ridet Hyperboreo gens barbara nata sub axe; Dúmque pharetrati spernunt tua jura Britanni: Surge, age; surge, piger, Latius quem Cæsar adorat,
Cui reserata patet convexi janua cœli, Turgentes animos, et fastus frange procaces, Sacrilegique sciant, tua quid maledictio possit, Et quid Apostolicæ possit custodia clavis; Et memor Hesperia disjectam ulciscere classem, Mersáque Iberorum lato vexilla profundo, Sanctorúmque cruci tot corpora fixa probrosa, Thermodoontë â nuper regnante pueliâ. At tu si tenero mavis torpescere lecto, Crescentésque negas hosti contundere vires; Tyrrhenum implebit numeroso milite pontum, Signáque Aventino ponet fulgentia colle: Relliquias veterum franget, flammisque cre- mabit;
Sacráque calcabit pedibus tua colla profanis, Cujus gaudebant soleis dare basia reges. Nec tamen hunc bellis et aperto Marte lacesses; Irritus ille labor: tu callidus utere fraude: Quælibet hæreticis disponere retia fas est. Jámque ad consilium extremis rex magnus ab oris Patricios vocat, et procerum de stirpe creatos, Grandævósque patres, trabeâ canisque verendos; Hos tu membratim poteris conspergere in auras, Atque dare in cineres, nitrati pulveris igne Edibus injecto, quà convenere, sub imis. Protinùs ipse igitur, quoscunque habet Anglia fidos,
Propositi, factique, mone: quisquámne tuorum Audebit summi non jussa facessere Papæ ? Perculsósque metu subito, casúque stupentes, Invadat vei Gallus atrox,. vel sævus Iberus. Sæcnla sic illic tandem Mariana redibunt, Túque in belligeros iterum dominaberis Anglos. Et, nequid timeas, divos divásque secundas Accipe, quotque tuis celebrantur numina fastis."
Dixit; et, adscitos ponens malefidus amictus, Fugit ad infandam, regnum illætabile, Lethen. Jam rosea Eoas pandens Tithonia portas Vestit inauratas redeunti lumine terras; Mæstáque, adhuc nigri deplorans funera nati, Irrigat ambrosiis montana cacumina guttis : Cùm somnos pepulit stellatæ janitor aulæ, Nocturnos visus et somnia grata revolvens.
Est locus æternâ septus caligine noctis, Vasta ruinosi quondam fundamina tecti, Nunc torvi spelunca Phoni, Prodotæque bilin- guis,
Effera quos uno peperit Discordia partu. Hic inter cæmenta jacent, præruptáque saxa, Ossa inhumata virum, et trajecta cadavera ferro; Hic Dolus intortis semper sedet ater ocellis, Jurgiáque, et stimulis armata Calumnia fauces, Et Furor, atque viæ moriendi mille videntur, Et Timor, exanguisque locum circumvolat Hor- Perpetuoque leves per muta silentia Manes [ror; Exululant, tellus et sanguine conscia stagnat. Ipsi etiam pavidi latitant penetralibus antri Et Phonos, et Prodotes; nullóque sequente per antrum, [umbris, Antrum horrens, scopulosum, atrum feralibus Diffugiunt sontes, et retrò lumina vortunt: Hos pugiles Romæ per sæcula longa fideles Evocat antistes Babylonius, atque ita fatur.
"Finibus occiduis circumfusum incolit æquor Gens exosa mihi; prudens Natura negavit Indignam penitùs nostro conjungere mundo: Illuc, sic jubeo, celeri contendite gressu, Tartareóque leves diffentur pulvere in auras Et rex et pariter satrapæ, scelerata propago: Et, quotquot fidei caluere cupidine veræ, Consilii socios adhibete, operisque ministros." Finierat; rigidi cupidè paruere gemelli,
Interea longo flectens curvamine cœlos Despicit æthereâ Dominus qui fulgurat are Vanáque perversæ ridet conamina turbæ ; Atque sui causam populi volet ipse tueri.
Esse ferunt spatium, quà distat ab Aside terrâ Fertilis Europe, et spectat Mareotidas undas; Hic turris posita est Titanidos ardua Famæ, Ærea, lata, sonans, rutilis vicinior astris Quàm superimpositum vel Athos vel Pelion Ossæ. [nestræ, Mille fores aditúsque patent, totidémque fc- Ampláque per tenues translucent atria muros: Excitat hic varios plebs agglomerata susurros; Qualitèr instrepitant circum mulctralia bombis Agmina muscarum, aut texto per ovilia junco, Dum Canis æstivum cœli petit ardua culmen. ipsa quidem summâ sedet ultrix matris in arce; Auribus innumeris cinctum caput eminet olli, Queis sonitum exiguum trahit, atque levissima captat
Murmura, ab extremis patuli confinibus orbis. Nec tot, Aristoride, servator inique juvencæ Isidos, immiti volvebas lumina vultu, Lumina non unquam tacito nutantia somno, Lunina subjectas latè spectantia terras. Istis illa solet loca luce carentia sæpe Perlustrare, etiam radianti impervia soli: Millenisque loquax auditáque visáque tinguis Cuilibet effundit temerara; veráque mendax Nunc minuit, modò confictis sermonibus auget.
Sed tamen à nostro meruisti carmine laudes, Fama, bonum quo nou aliad veracius ullum,
Nobis digna cani, nec te memorâsse pigebit Carmine tam longo; servati scilicèt Angli Officiis, vaga diva, tuis, tibi reddimus æqua. Te Deus, æternos motu qui temperat ignes, Fulmine præmisso alloquitur, terrâque tremente: "Fama siles? An te latet impia Papistarum Conjurata cohors in méque meósque Britannos, Et nova sceptrigero cædes meditata läcobo?" Nec plura; illa statim sensit mandata Tonantis, Et, satis ante fugax, stridentes induit alas, Induit et variis exilia corpora plumis;
Dextra tubam gestat Temesæo ex ære sonoram. Nec mora, jam pennis cedentes remigat auras, Atque parum est cursu celeres prævertere nubes: Jam ventos, jam solis equos, post terga reliquit: Et primò Angliacas, solito de more, per urbes Ambiguas voces, incertáque murmura, spargit: Mox arguta dolos, et detestabile vulgat
Proditionis opus, nec non facta horrida dictu, Authorésque addit sceleris, nec garrula cæcis Insidiis loca structa silet; stupuere relatis Et paritèr juvenes, paritèr tremuere puellæ, Effoetique senes paritèr; tantæque ruinæ Sensus ad ætatem subitò penetraverat omnem. Attamen interea populi miserescit ab alto Ethereus Pater, et crudelibus obstitit ausis Papicolûm; capti pœnas raptantur ad acres: At pia thura Deo, et grati solvuntur honores; Compita læta focis genialibus omnia fumant; Turba choros juvenilis agit: Quintóque No- vembris
Nulla dies toto occurrit celebrator anno.
In obitum Præsultis Eliensis. Anno Etatis 17.
ADHUC madentes rore squalebant genæ,
Et sicca nondum lumina
Adhuc liquentis imbre turgebant salis, Quem nuper effudi pius,
Dum mosta charo justa persolvi rogo Wintoniensis Præsulis.
Cùm centilinguis Fama, proh! semper mali Cladisque vera nuntia,
Spargit per urbes divitis Britanniæ, Populósque Neptuno satos, Cessisse morti, et ferreis sororibus, Te, generis humani decus,
Qui rex sacrorum illâ fuisti in insulâ Quæ nomen Anguillæ tenet. Tunc inquietum pectus irâ protinùs Ebulliebat fervidâ,
Tumulis potentem sæpe devovens deam : Nec vota Naso in Ibida Concepit alto diriora pectore; Graiúsque vates parciùs Turpem Lycambis execratus est dolum, Sponsámque Neobulen suam.
At ecce! diras ipse dum fundo graves, Et imprecor neci necem, Audisse tales videor attonitus sonos Leni, sub aurâ, flamine:
"Cæcos furores pone; pone vitream Bilémque, et irritas minas:
'Nicholas Felton, bishop of Ely, died Octob. 5, 1626, not many days after bishop Andrews, before celebrated.
Quid temerè violas non nocenda numina,
Subitòque ad iras percita ? Non est, ut arbitraris elusus miser, Mors atra Noctis filia,, Erebove patre creta, sive Erinnye, Vastove nata sub Chao: Ast illa, cœlo missa stellato, Dei Animásque mole carneâ reconditas Messes ubique colligit;
In lucem et auras evocat : Ut cùm fugaces excitant Horæ diem, Themidos Jovisque filiæ ;
Et sempiterni ducit ad vultus Patris : Sub regna furvi luctuosa Tartari, At justa raptat impios Sedésque subterraneas."
Hanc ut vocantem lætus audivi, citò Fœdum reliqui carcerem, Volatilésque faustus inter milites Ad astra sublimis feror: Vates ut olim raptus ad cœlum senex, Auriga currûs ignei.
Non me Boötis terruere lucidi Sarraca tarda frigore, aut Formidolosi Scorpionis brachia; Non ensis, Orion, tuus.
Prætervolavi fulgidi solis globum, Longèque sub pedibus deam Vidi triformem, dum coërcebat suos Frænis dracones aureis. Erraticorum siderum per ordines, Per lacteas vehor plagas, Velocitatem sæpe miratus novam ;
Donec nitentes ad fores
Ventum est Olympi, et regiam crystallinam, et Stratum smaragdis atrium.
Sed hic tacebo; nam quis effari queat, Oriundus humano patre, Amonitates illius loci? Mihi
Sat est in æternum frui.
« AnteriorContinuar » |