In'que vicem hirsuti paribus junguntur onagri:
Lex eadem pelagi; deserto in littore Proteus
Agmina Phocarum numerat, vilisque volucrum
Passer habet semper quicum sit, et omnia circum
Farra libens volitet, serò sua tecta revisens ;
Quem si sors letho objecit, seu milvus adunco
Fata tulit rostro, seu stravit arundine fossor,
Protinùs ille alium socio petit inde volatu.
Nos durum genus, et diris exercita fatis
Gens homines, aliena animis, et pectore discors;
Vix sibi quisque parcm de millibus invenit unum;
Aut si sors dederit tandèm non aspera votis,
Illum inopina dies, quâ non speraveris horâ,
Surripit æternum linquens in sæcula damnum.
Ite domum impasti, domino jam non vacat,agni.
Heu quis me ignotas traxit vagus error in oris
Ire per aëreas rupes, Alpémque nivosam!
Ecquid erat tanti Romam vidisse sepultam,
(Quamvis illa foret, qualem dum viseret olim,
Tityrus ipse suas et oves et rura reliquit ;)
Ut te tam dulci possem caruisse sodale!
Possem tot maria alta, tot interponere montes,
Tot silvas, tot saxa tibi, fluviósque sonantes !
Ah certè extremùm licuisset tangere dextram,
Et benè compositos placidè morientis ocellos,
Et dixisse," Vale, nostri memor ibis ab astra."
Ite domum impasti, domino jam non vacat, agni.
Quamquam etiam vestri nunquam meminisse pi-
Pastores Thusci, Musis operata juventus, [gebit,
Hic Charis, atque Lepos; et Thuscus tu quoque
Damon,

Antiquâ genus unde petis Lucumonis ab urbe.
O ego quantus eram, gelidi cùm stratus ad Arni
Murmura,populeúmque nemus,quà molliorherba,
Carpere nunc violas,nunc summas carpere myrtos,
Et potui Lycidæ certantem audire Menalcam!
Ipse etiam tentare ausus sum; nec, puto, multùm
Displicui; nam sunt ut apud me, munera vestra,
Fiscellæ, calathique, et cerea vincla cicutæ ;
Quin et nostra suas docuerunt nomina fagos
Et Datis, et Francinus, erant et vocibus ambo
Et studiis noti, Lydorum sanguinis ambo.

Ite domum impasti,domino jam non vacat, agni.
Hæc mihi tum læto dictabat roscida luna,
Dum solus teneros claudebam cratibus hædos.
Ah quoties dixi, cùm te cinis ater habebat,
Nunc canit, aut lepori nunc tendit retia Damon,
Vimina nunc texit, varios sibi quod sit in usus !
Et quæ tum facili sperabam mente futura
Arripui voto levis, et præsentia finxi; [retardat,
"Heus bone! numquid agis? nisi te quid fortè
Imus? et argutâ paulùm recebamus in umbrâ,
Aut ad aquas Colni, aut ubi jugera Cassibelauni?
Tu mihi percurres medicos, tua gramina, succos,
Helleborúmque, humilėsque crocos, foliúmque
[dentum."
Quasque habet ista palus herbas, artésque me-
Ah pcreant herbæ, pereant artésque medentûm,
Gramina, postquam ipsi nil profecere magistro !
Ipse etiam, nam nescio quid mihi grande sonabat
Fistula, ab undecimâ jam lux est altera nocte,
Et tum fortè novis admôram labra cicutis,
Dissiluere tamen ruptâ compage, nec ultra [sim
Ferre graves potuere sonos: dubito quoque ne
Turgidulus, tamen et referam: vos cedite,silvæ.

hyacinthi,

Et tandem Armoricos Britonum sub lege colonos;
Tum gravidam Artro, fatali fraude, lögernen
Mendaces vultus, assumptáque Gorlöis arma,
Merlini dolus. O mihi tum si vita supersit,
Tu procul annosâ pendebis, fistula, pinu,
Multùm oblita mihi; aut patriis mutata Camœnis
Brittonicum strides, quid enim? omnia non licet
Non sperâsse uni licet omnia, mî satis ampla [uni,
Merces, et mihi grande decus (sim ignotus in

Ite domum impasti, dominojam non vacat,agni. Ipse ego Dardanias Rutupina per æquora puppes Dicam, et Pandrasidos regnum vetus Inogeniæ, Brennúmque Arviragúmque duces, priscúmque

Beliuum,

ævum

Tum licèt, externo penitùsque inglorius orbi,)
Si me flava comas legat Usa, et potor Alauni,
Vorticibúsque frequens Abra, et nemus cmne

Treantæ,

Et Thamesis meus ante omnes, et fusca metallis
Tamara, et extremis me discant Orcades undis.

Ite domum impasti, domino jam non vacat,agni.
Hæc tibi servabam lentâ sub cortice lauri,
[su3,
Hæc, et plura simul; tum quæ mihi pocula Man-
Mansus, Chalcidicæ non ultima gloria ripæ,
Bina dedit, mirum artis opus, mirandus et ipse,
Et circum gemino cælaverat argumento:
In medio rubri maris unda, et odoriferum ver,
Littora longa Arabum, et sudantes balsama silvæ,
Has inter Phoenix, divina avis, unica terris,
Cæruleùm fulgens diversicoloribus alis,
Auroram vitreis surgentem respicit undis ;
Parte aliâ polus omnipatens, et magnus Olympus:
Quis putet? hîc quoque Amor, pictæque in nube
pharetræ,

|
Arma corusca faces, et spicula tincta pyropo;
Nec tenues animas, pectusque ignobile vulgi,
Hinc ferit; at,circum flammantia lumina torquens,
Semper in erectum spargit sua tela per orbes
Impiger, et pronos nunquam collimat ad ictus :
Hinc mentes ardere sacræ, formæque deorum.
Tu quoque in his, nec me fallit spes lubrica,

Damon,

[abiret
Tu quoque in his certè es, nam quò tua dulcis
Sanctáque simplicitas, nam quò tua candida vir-
Nec te Lethæo fas quæsivisse sub orco, [tus?
Nec tibi conveniunt lacrymæ ; nec flebimus ultra:
Ite procul, lacrymæ; purum colit æthera Damon,
Æthera purus habet, pluvium pede reppulit ar-
cum;

Heroúmque animas inter, divósque perennes,
Æthereos haurit latices, et gaudia potat
Ore sacro. Quin tu, cœli post jura recepta,
Dexter ades, placidúsque fave quicunque vocaris.
Seu tu noster eris Damon, sive æquior audis
Diodatus, quo te divino nomine cuncti
Coelicolæ nôrint, silvisque vocabere Damon.
Quod tibi purpureus pudor, et sine labe juventus
Grata fuit, quòd nulla tori libata voluptas,
En etiam tibi virginei servantur honores,
Ipse caput nitidum cinctus rutilante coronâ,
Lætáque frondentis gestans umbracula palmæ,
Æternùm perages immortales hymenæos;
Cantus ubi, choreisque furit lyra mista beatis,
Festa Sionæo bacchantur et Orgia thyrso.

Jan. 23, 1646.

AD JOANNEM ROUSIUM, OXONI
ENSIS ACADEMIÆ BIBLIOTHECA-

RIUM'.

De libro Poematum amisso, quem ille sibi denuò

'John Rouse, or Russe, master of arts, fellow

Antristrophe.

Semel erraveris agmine fratrum,
Seu quis te teneat specus,
Seu qua te latebra, forsan unde vili
Callo tereris institoris insulsi,
Lætare felix: en iterum tibi

mitti postulabat, ut cum aliis nostris in Bibliothecâ publicâ reponet, Ode. Ode tribus constat Strophis, totidémque Antistro-Quin tu, libelle, nuntii licèt mal Fide, vel oscitantiâ, phis, unâ demum Epodo clausis; quas, tametsi omnes nec versuum numero, nec certis ubique colis exactè respondeant, ità tamen secuimus, commodè legendi potius, quàm ad antiquos concinendi modos rationem spectantes. Alioquin hoc genus rectiùs fortassè dici monostrophicum debuerat. Metra partim sunt κατὰ σχέσιν, partim ἀπολελυμένα. Phalencia quæ sunt, Spondæum tertio loco bis admittunt, quod idem in secundo loco Catullus ad libitum fecit.

Quis te, parve liber, quis te fratribus
Subduxit reliquis dolo?
Cùm tu missus ab urbe,

Docto jugiter obsecrante amico,
Illustre tendebas iter

Thamesis ad incunabula

Cærulei patris,

Fontes ubi limpidi

Aonidum, thyasúsque sacer,
Orbi notus per immensos
Temporum lapsus redeunte cœlo,
Celebérque futurus in ævum ?
Strophe 2.

Modo quis deus, aut editus deo,
Pristinam gentis miseratus indolem,
(Si satis noxas luimus priores,
Mollique luxu degener otium,)
Tollat nefandos civium tumultus,
Almáque revocet studia sanctus,
Et relegatas sine sede Musas

Jam penè totis finibus Angligenum;

Immundásque volucres,

Unguibus imminentės,

Figat Apollineâ pharetra,

Spes nova fulget, posse profundam
Fugere Lethen, vehique superam
In Jovis aulam, remige pennâ:

Strophe 3.

Nam te Rousius sui
Optat peculi, numeróque justo
Sibi pollicitum queritur abesse ;
Rogátque venias ille, cujus inclyta
Sunt data virûm monumenta curæ:
Téque adytis etiam sacris

Voluit reponi, quibus et ipse præsidet,
Eternorum operum custos fidelis;
Quæstorque gaze nobilioris,
Quàm cui præfuit lön,
Clarus Erechtheides,

Opulenta dei per templa parentis,
Fluvósque tripodas, donáque Delphica,
Iön, Actæå genitus Creusa.

Et cordâtior ætas;

Phineámque abigat pestem procul amne Pega- Judicia rebus æquiora forsitan

seo?

of Oriel College Oxford, was elected chief librarian of the Bodleian, May 9, 1620. He died in April, 1652, and was buried in the chapel of his college.

Adhibebit, integro sinu.
Tam, livore sepulto,

Si quid meremur sana posteritas sciet,
Rousio favente.

END OF VOL. VII.

Erratum. Line 5 of L'Allegro, page 475, forsads read spreads.

Printed by W. Flint,

Old Bailey.