U
LIBER PRIMU S.

Elegia prima ad CAROLUM DE O DATUM.

TAN

Andem, chare, tuæ mihi pervenere tabellæ,

Pertulit & voces nuncia charta tuas ; Pertulit occiduâ Devæ Ceftrenfis ab orâ

Vergivium prono quà petit amne salum. Multùm crede juvat terras aluisse remotas

5 Pectus amans noftri, tamque fidele

caput, Quòdque mihi lepidum tellus longinqua sodalem

Debet, at unde brevi reddere jussa velit.
Me tenet urbs refluâ quam Thamesis alluit undâ,

Meque nec invitum patria dulcis habet.
Jam nec arundiferum mihi cura revisere Camum,

Nec dudum vetiti me laris angit amor.
Nuda nec arva placent, umbrasque negantia molles,

Quàm male Phæbicolis convenit ille locus ! Nec duri libet usque minas perferre magistri 15

Cæteraque ingenio non subeunda meo. Si sit hoc exilium patrios adiiffe penates, Et vacuum curis otia grata fequi,

Non

20

Non ego vel profugi nomen, fortemve recuso,

Lætus & exilii conditione fruor.
O utinam vates nunquam graviora tuliffet

Ille Tomitano flebilis exul agro;
Non tunc Ionio quicquam ceffiffet Homero,

Neve foret victo laus tibi prima Maro.
Tempora nam licet hic placidis dare libera Musis, 25

Et totum rapiunt me mea vita libri. Excipit hinc feffum finuosi pompa theatri,

Et vocat ad plausus garrula scena suos. Seu catus auditur senior, feu prodigus hæres,

Seu procus, aut pofitâ casside miles adeft, Sive decennali fæcundus lite patronus

Detonat inculto barbara verba foro; Sæpe vafer gnato succurrit servus amanti,

Et nasum rigidi fallit ubique patris; Sæpe novos illic virgo mirata calores

35 Quid sit amor nescit, dum Sive cruentatum furiosa Tragedia sceptrum

Quaffat, & effusis crinibus ora rotat,
Et dolet, & specto, juvat & spectasse dolendo,

Interdum & lacrymis dulcis amaror inest:

39

quoque nescit, amat:

40

Seu

45

Nos

50

kieu puer

infelix indelibata reliquit Gaudia, & abrupto flendus amore cadit, Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor

Conscia funereo pectora torre movens,
Seu mæret Pelopeia domus, seu nobilis Hi,

Aut luit incestos aula Creontis avos.
Sed neque sub tecto femper nec in urbe latemus,
Irrita nec nobis tempora veris eunt.
quoque

lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Atque suburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas fpirantia fidera flammas

Virgineos videas præteriisse choros.
Ah quoties dignæ ftupui miracula formæ

Quæ poffit fenium vel reparare Jovis !
Ah quoties vidi fuperantia lumina

gemmas, Atque faces quotquot volvit uterque polus ; Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant, Quæque fuit

puro

nectare tincta via, Et decus eximium frontis, tremulosque capillos, Aurea quæ

fallax retia tendit Amor; Pellacesque genas, ad quos hyacinthina fordet

Purpura, & ipse tui floris, Adoni, rubor !

55

6

Cedite

65

Cedite laudatæ toties Heroides olim,

Et quæcunque vagum cepit amica Jovem. Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,

Et quot Sufa colunt, Memnoniamque Ninon. Vos etiam Danaæ fasces submittite Nymphæ,

Et vos Iliacæ, Romuleæque nurus. Nec Pompeianas Tarpëia Musa columnas Jacter, & Ausoniis plena theatra stolis.

70 Gloria Virginibus debetur prima Britannis,

Extera fat tibi sit fæmina poffe sequi.
Tuque urbs Dardaniis Londinum structa colonis

Turrigerum latè conspicienda caput,
Tu nimium felix intra tua mænia claudis 75

Quicquid formofi pendulus orbis habet.
Non tibi tot cælo scintillant astra sereno

Endymioneæ turba ministra deæ,
Quot tibi confpicuæ formáque auróque puellæ
Per medias radiant turba videnda vias.

8 Creditur huc geminis veniffe invecta columbis

Alma pharetrigero milite cincta Venus,
Huic Cnidon, & riguas Simoentis flumine valles,

Huic Paphon, & roseam post habitura Cypron.

At

85

Att ego, dum pueri finit indulgentia cæci,

Monia quàm fubitò linquere fausta paro;
Et vitare procul malefidæ infamia Circes

Atria, divini Molyós usus ope.
Stat quoque juncosas Cami remeare paludes,

Atque iterum raucæ murmur adire Scholæ. 90
Interea fidi parvum cape munus amici,
Paucaque in alternos verba coacta modos.

ELEĠ Í A SECUNDA, Anno Ætatis 17.
In obitum Præconis Academici Cantabrigiensis:

E, qui conspicuus baculo fulgente solebas
Palladium toties ore ciere

gregem, Ultima præconum præconem te quoque sæva

Mors rápit, officio nec favet ipsa suo.
Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis 5

Sub quibus accipimus delituiffe Jovem,
O dignus tamen Hæmonio juvenescere succo,

Dignus in Ælonios vivere pofle dies,
Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis

Arte Coronides, fæpe rogante dea.
Tu fi juffus eras acies accire togatas,

Et celer à Phæbo nuntius ire tuo,
VOL. II.

X

Talis

TE